E-Dergi

Söyleyecek söz yok❣️ Zweig, bildiğimiz Zweig işte... Hadi diyelim gözünün iliştiği herşeyi tasvir etmekte üstüne yok; duygu betimlemelerinde de mi eline su dökülmez hocam!! Pes diyorum, valla pes❣️

Yeni baskısı çıksın diye ne çok bekledim! Ama beklediğime değdi... Bana sorarsanız kitap tek kelimeyle muh-te-şem!! Öyle çok şey öğretiyor ve öyle farklı bakış açıları sunuyor ki... Bir de üstüne teoriyi pratiğe nasıl dökeriz sorusunun cevabını da veriyor. E daha ne olsun?

Harika bir alegoridir dediler, hevesle alıp listeme ekledim aylar önce bu kitabı. Okumak için az buz heyecan da hissetmedim, yalan değil. Ama beni çok rahatsız eden birşeyler oldu bu kitapta. İnsan türünün iktidar mücadelesi, vahşiliği, zayıfı ezip ötekileştirme çabası oldum olası midemi bulandırıyor zaten. Bu gerçekler de gözümüze gözümüze sokulunca olmadı, sevemedim kitabı. “Sineklerin Tanrısı” bende güzel şeyler çağrıştırmıyor, şu saatten sonra çağrıştırması da imkansız zaten.

İnsanlara ‘öğreti’ kisvesi altında sundukları şeylere hep mesafeliyim. Ama bu evrende nesnelerin, eşyaların da dahil herşeyin bir enerjisi olduğuna inandığım için Feng Shui’yi elimin tersiyle itemiyorum

Kitap Sabahattin Ali’nin eşi Aliye ve kızı Filiz için yazdığı mektuplardan oluşuyor. Çok güzel, çok gerçek, çok romantik, çok acı... Başlarda naif bir aşkın kaleme döküldüğü mektupları gülümseyerek okurken, sonlara doğru yaşanan tatsız olayların yansıdığı mektupları okumak içimi burdu.

Aşk mektuplarının arasında Kürk Mantolu Madonna’nın satır aralarını okudum sanki. Zira o zaman “Aşkı bu denli güzel anlatmak için nasıl bir duygu dünyasına sahip olmalı insan?” demiştim; sorumun cevabını aldım.

Sonuç olarak Sabahattin Ali’yi tanımalı, bilmeli... Çünkü bence ancak o zaman yıllarca çektiği sıkıntılar az da olsa anlam bulacak.