E-Dergi

Sürekli takip ettiğiniz günlük gazetenizin ilan kısmında kendi fotoğrafınızın paylaşıldığını ve bu fotoğrafı gördüğünüzü düşünün. Yürürken takip edildiğiniz hissini yaşadığınızı, arkanızdan adımlar atıldığını, görmesenizde birinin sizi izlediğine iliklerinize kadar emin olduğunuzu düşünün. Kitabın başkahramanı olan Zoe Walker tam da bunları yaşıyor.

Kitabı çözdüm suçlu kesin bu kişi diye düşündüğüm her anda , birden hedef değişiyor. Bir de bunun üstüne kitap bitti, suçlu belli oldu dediğim noktada , suçlu belli değil ve tek bir sayfa kalmış, bütün sır o sayfadan çıktı. Yazar polis kökenli olunca, böyle enfes bir kitap çıkarmış ortaya. Okumanız tavsiyemdir.

Bu kitapta gerek tarihi olaylar, gerek kurgu, gerek ada atmosferi harikaydı. Güçlü bir kadının hüzünlü ama bir o kadar da engelleri aşma konusunda mücadelesini anlatan bir yaşam öyküsü. Ara ara tarihten alınıp yazılmış bölümlerin bulunması kitaba gerçeklik katmış.

Kitabın kalın olmasına rağmen hem akıcı hem de merak uyandırıcı bir dille anlatılması kitabın çabucak bitirmenizi sağlıyor.

"Atatürk’ün resmine sıra gelince küçük kız resmi aldı, öptü ve kalbine yasladı." Sayfa 45

"Her şey farklıydı. Türkiye, dünya. Değişmeyen tek şey konuşmaması, duyamamasıydı. Kendisi kendisinin hapishanesindeydi. Bir insan konuşamaz, duyamazsa dünya onu yok sayarsa hapishanesinde nasıl dışarı çıkardı?" Sayfa 516

Aşk hikayesi, adından da anlaşılacağı üzere birinin müslüman birinin gayrimüslim olduğu iki gencin aşkını anlatmaktadır. Kitap Sultan Ahmet'in cami yaptirmak istemesiyle başlıyor ve başkarakterimiz olan Bahşı'nın öz kızı olduğunu bilmeden gördüğü kızı Kaknuşa'ya benzetmesiyle başlar. Tabi o sırada Bahşı 40 yaşlarında ve kızı görmesiyle 20 yıldan beri kaybettiği eşini aramaktan hiçbir zaman bıkmadığı gibi bir umut doğar. Acaba Bahşı eşi Kaknuşa'yı bulabilecek midir?

Yalnız kitap hakkında söylemek istediğim bir şey var, akıcı bir dil hakim olduğu kadar bu kitapta İskender Pala'nın eski kitaplarından (Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk, Katre-i Matem, Od) aldığım tadı aldım. Eski kitaplarımda divan edebiyatından izlere fazlaca rastlarken bu kitapta divan edebiyatına dair fazla iz olmamasına rağmen o kitaplardan aldığım tadı alabildim. Tabiki A-71 ve Surname eserlerini yabana atmıyorum fakat sanırım alışık olduğum kalem o tarzdı. Kısacası okumanız kesinlikle tavsiyemdir.

gerek icerisinde bulunan resimler gerekse anlatım dili çocuklar için müthiş.

Kitabın yazarı olan Agota Kristof’un yoksulluk içinde geçen çocukluğuna, Macaristan Sovyet işgali altındayken yaşadığı ilk gençliğine, mültecilik sürecine, başka bir ülkede hayata yeniden başlama, dil öğrenmesine dair kısa kısa metinlerden oluşan, insanın içine içine işleyen bir kitap okumaz yazmaz.

Kristof'un dil öğrenme süreci kitaba adını vermesine sebep olmuş. Fransızca okuma yazması olmadığından okumam yazmam yok diyormuş çevresindeki insanlara. Fransızcayı öğrenişi, sevdiği yazarları fransızcadan nasıl okuduğu ve en önemlisi o dili nasıl kullanarak yazmaya başlamış hepsini hayretle okudum.

Kitapta en çok etkileyen kısım ise mültecilikle alakalı yerlerdi. İnsan kaçakçılarının soğuk komutları altında aşılan sınırlar, yeni bir ülkede kurulmaya çalışılan o ‘yeni’ hayat, ve o çöl..