E-Dergi

Dede Korkut, Türk kültür ve değerlerini çok güçlü aktarma özelliğine sahip bir destan kitabıdır. Dili hala anlaşılırdır. Harry Poter’dan çok daha macera içerir, Kaptan Amerika’dan çok daha güçlü kahramanları barındırır. Bize ait erdemleri içerir. Ancak bu tarz destanlar çocukların kendilerinin okumasındansa sözel aktarıma çok daha uygundur ve aile büyüklerinin çocuklarına okuması ya da ezberden aktarması şeklinde daha uygundur. Bu şekilde Çocuğun hayal gücünü serbest bırakmak ve her çocuğu kendi zihin dünyasında adeta o sahnelerin kahramanı yapmak mümkün olur.

İlyada’nın beklentilerime uygun içeriğe sahip bir destan olduğunu söyleyemem. Mesela adeta birbirinin aynı onlarca yüzlerce savaş, karşılaşma, çarpışma sahnesi vardır ve neredeyse hiçbirinde ahlaki bir Erdem öne çıkarılmaz. Sadece son sahnede Akhilleus yarışmalarda üstün marifet ortaya koyan yarışmacıları ödüllendirirken cömertlik erdemini sergiler. Öte yandan destanda yer alan çarpışma sahneleri bugün adeta batıda gösterimde olan filmlerin vahşet sahnelerinin kökenine dair güçlü işaretler barındırır. Karşılaştırma açısından bir Dede Korkut destanında ise çok fazla eğitsel ve ahlaki değer aktarımı söz konusudur. Batılı bir yazarın dediği gibi “Türklerde zulmetme damarı yoktur.” Aman dileyene eziyet edilmez. İlyada’da ise öç alma, kin ve nefret yüceltilmiştir. Bu durum iki köklü medeniyet arasındaki farkın ne kadar da büyük olduğunu göstermektedir.

Yazar, Okuma, Yazma ve Yaşamayı gerçek anlamda entelektüel bir eylem olarak sunuyor.

Genel anlamda Din üzerine eleştirileri dikkate alınmaya değer. Ancak bazı ifadelerinden, İslamiyet hakkında doğru bilgi sahibi olmadığı anlaşılıyor.

Ahlak Felsefesinin konularını ele almış. Nadiren de olsa İslama ve Kurana yaptığı atıflar dikkat çekiyor. İkilemlere neden olan sorunların ağırlıklı olarak sınırları zorlayan insanoğlunun edimlerinden kaynaklandığı anlaşılıyor. Doğal dünya anlaşılabildiği ölçüde ikilemlerden uzaktır ve ahlaki bir yaşantı ancak doğaya uyum içinde bir yaşamla mümkün olabilir.