E-Dergi

Sanırım ben japon edebiyatını sevemedim. Ne akıyor, ne sarıyor, yarım bıraktım kitabı.

Grange lise yıllarımdan beri en sevdiğim yazar ve benim için polisiye gerilim'in zirvesidir. Zaten ikinci dünya savaşı dönemine meraklı biri olarak severek okudum.

Şükrü Erbaş en sevdiğim yazar şairlerden biri, ne yazık ki bu kitabı da son kitabı. Okudukça, kendi sebeplerine hak verdim bırakmasında. Ancak sıkı bir okuru olarak hak versem de üzülüyorum. Doyumsuz bir kalemi olan ender sanatçılardan.

Kazancakis'in ölümünden sonra keşfedilen en son kitabı. Klasik Kazancakis ögeleri var ancak sanırım Kazancakis'i kadın karakter yazmakta biraz başarısız buldum.

Açıkçası son yıllardaki Grange kitapları (Kaiken-Ölüler Diyarı-Son Av) beni aksiyon yönüyle yeterince tatmin edememişti. Kurgu ve özgün konu seçimleri konusunda Grange'a sonsuz güveniyorum ancak bunları okurken nedense kitabın ortalarında sonunu çözmüş gibiydim. Yazar alışkın olduğumuz dozun altını sununca, madde bağımlısı insanların yoksunluk krizine benzer bir 'Aksiyon yoksunluğu sendromu' yaşıyorum ben de. Küllerin Günü ise Grange'ın o eski ve görkemli, şiddet dolu aksiyon sahnelerini büyük oranda sağladığı için kalbim ağzımda bitirdim kitabı. Konu yine çok özgündü, anlatımın akıcılığına zaten laf yok. Sadece soruşturma sona yaklaştıkça heyecan katlandığı için su gibi akıp gitti. Tavsiyedir.