E-Dergi

Jamie'nin gözlerine baktı. "Seni seviyorum Jamie Campbell."
Jamie, Caitrina'nın dudaklarına hafif bir öpücük kondurdu. "Ben de seni seviyorum. Ama bu iki kelimeyi asla bir arada duymamıştım."
"Ne?"
"Sevmek ve Campbell."
Caitrina gülümsedi. "Buna alışsan iyi edersin çünkü sonsuza dek bu iki kelimeyi yan yana duyuyor olacaksın."

"İnsan doğuyor, yaşıyor, ölüyor. Doğmak ve ölmek bizim elimizde değil. Ama o aradaki yaşamak var ya... Hah, işte o tamamen bizim. Hayatımızda başka sorumlu bulunmuyor. O arayı iyi yapmamız gerekiyor. Çifte standart yok. Edebiyattan on aldım, matematikçi üç verdi. Yok öyle dava...
İkisini de sen aldın, onu da, üçü de... Bunu hep yaparız biz. İnsanoğlu başarısızlığı sevmiyor. Oysa onu başarılı yapan en önemli mesele başarısızlıktan alacağı derslerdir. Benim başarısız olduğum pek çok konu, sonradan en başarılı olduğum konular haline gelmiştir. Hayat sorumluluk ister mi? İster. Her şeye boşver diyemeyiz. İyi ve yararlı yaşamalıyız. Dünyaya ne ekersen kardır."

Tavsiye üzerine başladım bu kitabına.
Kitap, giriş bölümü olmadan direk gelişme ile başladı gibi geldi bana en azından.
Ve sonra Mahmut Usta ve hikayeleri kısmını sevdim. Ve keşke ustadan daha fazla hikaye dinleyebilseydim dedim.
Kitabın ikinci kısmına geldiğim zaman da zaman atlamasının hızına yetişemedim.
Ana karakteri de zaten sevemedim. ilk andan itibaren ısınamadım.
Kırmızı saçlı kadın ve oğlu desen o da ayrı bir hikaye.
Kitabın sonunun ise öyle bitmesine nedense hiç şaşırmadım.
İlk sayfalardan itibaren gözümüze sokulduğu şekilde bitti.
Yazarın dili okumayı zorlaştırmıyor.
Ama bu kitap bana aceleyle yazılmış gibi geldi.
Olayın can damarına inmeden çok yüzeysel kaldığına inanıyorum.

Kitabın can damarı olabilecek konuların yüzeysel atlandığını düşünüyorum.
bir de zaman geçişleri bende sıkıntı yarattı.
atlama yapmadan ikili arasındaki ilişkinin gelişmesini okumayı tercih ederdim.

yazarın daha önceki kitaplarının nasıl olduğunu bilmesem yazar kısmında bir hata yapıldı diye düşünürdüm. benim için hayal kırıklığı oldu.