E-Dergi

Olağan gibi görünen, bu yüzden inandırıcılığı fazla olan olağanüstü bu gecede bir kişilik değişimi göze çarpıyor. Olağan üstüolan gece mi yoksa kahramanın yaşadıkları mı, ya da hissettikleri mi? Sebepsiz kötülükten sebepsiz iyiliğe sert bir geçiş.. En büyük etkisi ise; kötülük de kendisine, iyilik de.

Hamlet'teki sıcak hava bu oyunda fazlasıyla soğuktur. Her an fısıltılarla ortalığı karıştıran Iago, şeytanın tecessüm etmiş halidir. Saf ve duru sevgilerin içine giren mesnetsiz kıskançlık, delilsiz şüpheler... Ve kaçınılmaz trajedi.

Her an'ı, soluksuz ve kederli... Bir idam Mahkumunun yargılanması ve idamı için geriye kalan altı hafta. Altı haftanın her dakikası bir ölüm. Hücresinde onunla konuşan, önceki mahkumların duvara yazdıkları olmuştur. Kim bilir kimler ölmüştü ve ölecekti diye düşünür,idamına kadar.. Ölümün soğuk zamanını bilmek.. Ve lezzetini yitirmesi, hoş ziyafetlerin, havanın, suyun, manzaranın, seslerin, her şeyin...

Hamlet, bir asilzade. Sarayın sevilen ve sempatik yüzü... Fakat arka arkaya gelişen ve bilinmemesi gereken acı gerçeklerin tarafınca bilmesi, Hamlet'in yaşama sevincini yüzünden silmiştir. Fikrin ağır yükü, sözlerine vurur. Özünde şifalı olan sözleri, yalanlar maskesini bürünen büyüklerine zehir gibi saplanır. Artık iki yol vardır: Ya gerçekler ortaya dökülecek ya da hiç çıkmamak üzere toprağa gömülecektir.

Aldous Huxley'in Cesur Yeni Dünyası olmaması istenenden çok, yaşadığı dönemde kısmen, günümüzde ise bir çoğu gerçekleşmiş acı gerçekleri içeriyor. Ayıp olarak görülen sapkınlıklar, bu dünyada normal... Güzel olarak görülen değerler ise, ayıp karşılanmaktadır. Buna direnenler, belki direnmekten ziyade bu cezbedici hayattan bir şekilde uzak kalanlar, "vahşi" olarak görülür. Hazlar ve zevkler doruk noktasını yaşarken; aşk, şefkat gibi tatlı hisler çoktan unutturulmuştur.