E-Dergi

Kısa zaman önce Netflix'in Bridgerton dizisini izlediğim için kitaba başlar başlamaz aşırı benzediğini farkettim. Ve çok severek, sonunu merak ederek okudum.
*Türk Edebiyatı Klasikleri çoğu okuyucuya ağır gelebiliyor (dili ve anlatımı bakımından). Fakat birkaç eser okuduktan sonra alışıyorsun. Ben çok severek ve zevk alarak okuyorum her birini.
*Salon Köşelerinde; gündelik yaşamdaki Batılılaşmayı yansıtması açısından önemli bir eserdir.

İncelememe kitap arkasındaki gayet açıklayıcı birkaç cümle ile başlamak istiyorum:
-Tanzimat Dönemi eserlerinde "ahlaksız kadın" tiplemesine çoklukla rastlanır. Ancak bunlar, genellikle erkek başkişisini yolundan eden, hayatını karartan, uzak durulması gereken kadınlardır. Ahmet Mithat, bu yönüyle dönemin diğer yazarlarından ayrılır. O Kalyopi'ye kulak verir ve bu acılı hikayeyi okuruyla paylaşarak, "ahlaksız" görülenin de içine, arkasına bakılmasını ister.

Başka söze ne hacet öyle değil mi?
Ahmet Efendi gibi insanlar hayatta hep var olmalı..

Bu tarz denemelerden oluşan kitaplar bence ara ara açılıp bir iki sayfa okunup kapatılmalı. Peş peşe okununca pek bir şey anlaşılmıyor, biraz düşünerek sindirerek okunması gerektiğini düşünüyorum.
Aslında yazar sanki günlük yazar gibi aklına geldikçe yaşadıklarını yazmış. Yazarın daha önce de bir eserini okumuştum ve düşünceleri aynı şekildeydi ve kadınları çok fazla eleştiriyordu. Bu kitabında da hayvanları ve kadınları sevmediğini anladım. Düşünceleri çok farklı sanki nefret içeriyor. Kadınlara karşı bu sevgisizliğinin nedenini çok merak ettim doğrusu. Türk Edebiyatı Klasiklerini bitirme hedefim olmasaydı tercih edeceğim bir kitap olmazdı. Deneme tarzı kitaplar pek bana hitap etmiyor zaten.

Hayatımızda kalıplaşmış davranışlar vardır. Örneğin; sokakta kendi kendine sesli gülünemez. Romanın karakteri C. de bu kalıpların içine sığmıyor, bir kalıba girmeyi reddediyor. Oldukça keyifliydi Aylak Adam'ın yaşadıklarını okumak. Vazgeçmeyin..

Yazarın okuyucuyla konuşurmuş gibi anlatım tarzına bayılıyorum. Kesinlikle sıkmıyor tam tersi oldukça eğlenceli.
Ahmet Mithat Efendi Tanzimat sonrası değişen edebiyatımızdaki en önemli yazarlardan biri olmuştur. Yazarın Türk Edebiyatı Klasikleri’nde 6 tane eseri bulunmaktadır. Ben
Çingene ve Dolaptan Temaşa’yı okudum. Diğerlerini de kesinlikle listemde ilk sıraya alıyorum.

Eser İtalya’nın dağlık bir bölgesinde geçen olayları konu edilmektedir. Fransızca bir hikayeden esinlenilerek yazılmıştır fakat hangi eserden yararlanıldığı hakkında herhangi bir bilgi yoktur. Dünyada kötü insanlar her zaman vardır ama her zaman kazanan onlar mıdır? Eser tam anlamıyla bende bu soruyu oluşturdu diyebilirim.