E-Dergi

Çok güzel. Psikolojik sorunları ya da hayata dair karamsarlıkları olanlar, öncelikle bu kitabı okumalılar. İyi bir terapide söylenen tatmin edici cümleler var. Yazarın çeşitli sorunlarla başa çıkabilmeye yönelik olarak sunduğu çözümler gerçekleştirilebilir türden, çok bizden ve bize dair. Not alınarak okunulası bir kitap.

İstanbul hakkındaki tarihî bilgiler çok güzel yerleştirilmiş olduğundan akılda kalıyor. Polisiye kısmında çok şaşırmadığımı hatta sonunu az çok tahmin ettiğimi söyleyebilirim. Yaklaşık 200. sayfadan sonra elimden pek bırakamadım. Oldukça akıcı bir üslubu var. En çok kahramanın Ayasofya rüyasından etkilendim. Zira rüyayı tasviri hayalimin derinliğini sardı, diyebilirim.

Sibel Eraslan'a ait okuduğum ilk kitap bu oldu. Hayranı olduğum Nazan Bekiroğlu'nun üslubuna benzer ancak biraz daha sade ve akıcı buldum. Kitap güzel ve heyecan verici olsa da son sayfalarda heyecana dair duygular yeterince yoğun aktarılamamış. Belki Yehuda'nın çarmıha gerilme sahnesi, zihnimizde "az daha İsa peygambere aynı muamele yapılacaktı" empatisiyle sunulup konu daha etkileyici bir hale getirilebilirdi. Yine de güzel. Bilmediğim, not almak zorunda hissettiğim çok önemli, değerli bilgiler ve veciz sözler oldu. Yazarın kalemine sağlık!

Bu kitap, gazete okuyormuş gibi hissettiren seri bir şekilde sürüklenen akışı ve belgelere dayandırılan bilgisiyle fikir dünyama çok şey katan bir eser oldu. Yalnızca bir iki yerde tercüme hataları vardı ancak okuyucuyu çok yoracak şekilde değildi. İsrail ve Filistin'de yaşananlara objektif bakmayı sağladığını düşündüğüm için herkese tavsiye ediyorum.

Çok beğendim. Okurken öyle lezzet aldım ki bitmesin istedim. Ayrıca İskender Pala tarafından imzalanmış olanlardan birini aldığım için de ayrı bir haz duyuyorum. Zira elime alır almaz ilk dikkatimi çeken kitabın kapağındaki lalenin mor renkte oluşu ile, hocanın imzalarken kullandığı kalemin renginin de mor olmasıydı. İncelik, ilim ve heybet halinin bu kadar iç içe olduğu ve kendisine bu seviyede yakıştığı bir insan daha var mıdır şu edebî alemde?...Kendisinden dolayı mı yazdıklarına hayran oluyor insan, yoksa yazdıklarından dolayı kendisine mi...Ne dersiniz?