E-Dergi

“Çocuk edebiyatında acının, dramın ölçüsü sizce ne olmalı?” diye sorarak başlamak istiyorum. Hani kült kabul edilen “Sol Ayağım” kitabını birçoğunuz okumuşsunuzdur belki. Okumayanlar da duymuştur muhtemelen benim gibi. Bu kitabın konusu da o kitabı andırıyor (duyduğum kadarıyla). Aslında benzer olan şey; çocukların başına gelen felaketlerin üstesinden gelerek hayata tutunmaları. Bu kitapta dayanak noktası müzik olmuş. Müziğin gücüne sığınarak iyileşmeye çalışan bir çocuk öyküsü okuyoruz. Birçok ilke imza atan bu kitabın özelliklerinden biri de şiir-roman türünde olması. Cümlelerin fazlaca devrik olması, çocuk işçiliğinin işlenmesi, bu kadar dram benim bazı şeyleri sorgulamama neden oldu. Hani televizyonlardaki kadın şiddetini görünce: “Neden normalleştiriyoruz?” diye sitem ediyoruz ya!.. İşte, bu kitapta da acıyı normalleştiriyor muyuz yoksa farkındalık mı oluşturuyoruz arada kaldım… Kitapla kalın.

Dilin kendisi küçük fakat isyanı ve ibadeti büyüktür.
Yine dopdolu altı çizilesi bir sürü cümlenin olduğu fazlasıyla istifade ettiği bir kitap bırakıyorum. Susmanın, gereksiz tartışmalara girmemenin, yalan söylememenin, gıybet yapmamanın, sır saklamanın nasıl büyük bir nimet olduğunun vurgusu yapılmış kitap boyunca. ️ Farkında olmadan yaptığım yanlışları okumak oldukça üzdü. Konuşurken daha dikkatli olabilmek duasıyla… Kitapla kalın.
Hz. Ömer (ra) “Kim çok şaka yaparsa heybeti azalır. Kim şaka yaparsa yaptığı şakadan dolayı hafife alınır. Kim bir şeyi çok yapıyorsa onunla tanınır. Çok konuşan çok pot kırar. Çok pot kıranın utanması (hayası) azalır. Hayası az olan kimse de şüpheli şeylerden az kaçınır. Şüpheli şeylerden az kaçınanın da kalbi ölür.”

Kitabı bir solukta bitirdim. Okurken boğazımın düğümlendiği o kadar çok yer oldu ki… babasına bakmak zorunda olan 10,5 yaşındaki Calypso… Hayat bazen ne kadar da yorucu olabiliyor. Bu kitap bibliyoterapi alanında da kullanılıyor. Sebebini okuduktan sonra daha iyi anladım. Aslında kitapta kısmen bir grup terapisinin yapıldığı bölüm de var. Herkes derdini anlatıyor, rahatlamaya çalışıyor. Ortak dertlerimin olması kişiye kendini yalnız hissettirmiyor… peki gerçekten öyle mi?… Daha önce okumadığım için üzüldüklerimden… Mutlaka okuyun. Kitapla kalın.
Babam her zaman “Kendinin en iyi arkadaşı olmalısın,” der.

Bu kitaba Ece Üner’in bir diksiyon videosunda denk geldim. Etkili iletişim noktasında bilgilendirici bir içerikle donatılmış. Ayrıca kitapta her biri birbirinden güzel alıntılar mevcut.Kitabı tavsiye etmekle kıskanıp kendime saklamak konusunda tereddütlerim olmadı değil. Bu arada son zamanlarda okuduğum kitaplar arasında yazım ve noktalama açısından en kusursuza yakın kitap da bu oldu. Emeği geçenlerin eline sağlık, dikkatine kuvvet. Kitapla kalın.

Terzi Osman’ın askerdeki komutanıyla kurduğu muhabbetle hikâye başlıyor ama ne hikâye… Yazar, kitabın daha başında üslubunu konuşturup bir anda hikâyeyi farklı bir yere taşıyor ve Osman’ın geçmişine gidiyor. Bize hayat içinde hayat, hikâye içinde hikâye sunuyor. Güçlü güçsüzü her zaman ezer mi?.. Adalet, siyaset kavramlarını ele alırken rant uğruna yapılan sömürgeleri, katliamları da es geçmiyor yazar. Toplumcu- gerçekçi bakış açısını sevenlerin gözdesi olacak bir kitap. Keyifli okumalar.
“E, korkmak iyidir. İşine yarar. Ama lazım olduğu yerde korkarsam faydası var.”
“Lakin hayat hiçbir zaman tekdüze akmaz. Kara gün kararıp durmaz.”
“İnsanla kavga etmekten bıktım artık. Kuşla, balıkla yaşamak istiyorum.”
“Anasızlık kuyunun dibinden sessiz dünyanın gürültüsünü dinlemekti.”
“Azsan çok olmaya bakacaksın. Bir de zayıfsan hile düşüneceksin. Hile zayıfın dostudur!”