E-Dergi

Çok güzel bir çocuk kitabıyla geldim. Mesajları, çizimleri, anlatımın sadeliği der, susarım. “Annem ve babam beni hiç dinlemiyorlar.” diyen Begüm’ün sessiz çığlıklarından “Mor Gergedan” metaforunun doğuşuna tanıklık ediyoruz. Hani bazı çocuk kitaplarını aslında yetişkinler de mutlaka okumalı, deriz ya!.. İşte, bu da onlarda bir tanesi. Çocuklar, görülmek, duyulmak, önemsenmek istiyorlar. Haydi, bir kulak verelim. Hem kim demiş, “Gergedanlar Krep Yemez” diye?.. Kitapla kalın.

Bizim toplumumuzda benim denk gelmediğim bir öğretmenin, kütüphane öğretmeninin, kaleminden yazılmış bir kitap. Öğretmen, kitapları tanıyor; yaşa, ilgiye, beklentiye göre öğrencilere kitaplar tavsiye ediyor. Bir çocuğa okumanın nasıl sevdirilebileceğine dair ipucu veriyor. Bunu yaparken atıp tutmuyor, referans gösteriyor. Kitabın sonuna doğru kitaplarla ilgili nasıl etkinlikler yapılabileceğine dair yine çeşitli örnekler sunuyor. Bazıları gerçekten bizim de kültür süzgecinden geçirerek yapabileceğimiz organizasyonlar. Bunların yanı sıra kitabın en sonunda da yine yazarın ve editörün beğenisi çerçevesinde yaşa ve türe göre derlediği kitap önerileri mevcut. Ebeveynlere ve eğitimcilere farklı bakış açısı sunabilecek bir kitap.

Ruhum önce paramparça oldu, sonra biraz toparlandı, sonra yine dağıldı, sonra yine biraz… Nasıl bittiğini söylersem okumayanlara haksızlık etmiş olurum. Bu kitap “En”ler listeme yıldızlı bir giriş yaptı. Çünkü ben güzel koku âşığı bir insanım. Kokulara karşı aşırı hassasım. Yemek yapmaktan hiç hoşlanmam ama içindeki aromayı bir kere tattıysam kolay kolay onu unutmam. Bu kitapta öyle güzel şeyler var ki… ben okuduğum her şeyi iki yönlü olarak değerlendirdim. Nasıl ki baharatlar başka bir baharatla birleşince farklı tatlar elde ediliyorsa insan da öyle değil mi, diye sorguladım, durdum. Her zaman mutlu değilim, her zaman sinirli değilim… Ruh hâlim biraz da yanımda olan insanlarla şekilleniyor… Lezzetler de öyle. Kitapta öyle bir hikâye var ki… okumayanlar için sadece üzülebilirim. Kitapla kalın.

“Zor gün dostunuz yoksa, karaya bir daha dönemezsiniz orda…” Çok çok güzel bir çocuk kitabı daha zihnime kazınan, kalbimde çiçek açtıranların arasında yerini aldı. “İçimde bir kuş sürüsü dolanıyordu sanki çıkıp gitseler rahatlayacaktım.” diyen kahramanımız Zeyno’nun birkaç sayfa sonra: “İçimdeki kuşlar yolunu bulup uçup gittiler.” diyerek rahatlaması… Çocuk kitabında edebiyatın da bu kadar güzel hayat bulması… Kitapla kalın.

“bazen gün umut edecek hiçbir şey olmadan başlar
ve her şey giderek kötüleşir” Bibliyoterapi ile ilgili incelediğim bir tezde denk geldim bu kitaba. İyi ki almışım dediğim kitaplardan biri. Övmeye nereden başlayım bilemiyorum. İnsanın yoğun kasvetli duygularına açılan pencerelere mi yoksa çizimlerin mükemmelliğine mi hayran olayım?.. Herkesin kitaplığında olmazı gereken bir eser diyerek son noktayı koyuyorum. “hiç kimse seni anlamaz” diye düşünürken “ama birdenbire karşına çıkıverir parlak ve hayat doku hep sessizce bekleyen şey tam da hayal ettiğin gibi” Kitapla kalın.