E-Dergi

32 yıla yayılarak yazılan serinin ilkinde, kahramanın (hakikaten kahraman) yoksulluk ve hor görülme sebebiyle düzene başkaldırısı ve son çare, dağa çıkıp eşkıya olarak ezilen halkın simgesi haline gelme süreci ele alınmış. Türk Edebiyatının samimi anlamda yapıtaşlarından biri olan serinin başında Yaşar Kemal, ne kadar büyük bir yazar olduğunu göstermiş. (Karakter, mekan, durum tasvirleri; hiç aksamayan ve tam çalışan süper doğal diyaloglar, kullanılan akışkan dil, psikanalizler...)

Maalesef (yine) hayattayken kıymeti bilinmeyen, değeri sonra sonra anlaşılan gerçek Türk entellektüeli Meriç’in tek başına kütüphane niteliğindeki eserini okurken elbette elimden kalem ve not defteri eksik olmadı. Batı’ya çok kafa yoran ve derinliklerine inen yazar, kitapta özetle çarenin Doğu’da olduğuna vurgu yapıyor. ‘Işık doğudan gelir’ tespiti bu anlamda slogan olmuştur. Mutlaka okunması, altı çizilmesi ve üzerine uzun uzun kafa yorulması gereken eser, bireysel kütüphanelerden eksik edilmemeli.

İnsanoğlunun bir felakete uğradığında ne kadar çirkinleşebileceğini gösteren, insan doğasını ve Freud’un İlkel Benliği’ni körlük metaforu ile anlatan, Saramago’nun Nobel’i kapmasını sağlayan bu post apokaliptik, distopik roman, ağır, karanlık, pis! diliyle okuru zaman zaman buhrana sürüklüyor. Etkisi uzun süren ve anlamlı bir buhran! Anlatılan kaosun ortasında nefes alabilmek ve temizlenmek icin ara ara gidip elinizi yıkayasınız geliyor. Ve elbette görebildiğiniz icin bol bol şükrediyorsunuz zira görmeyince her şey hakikaten anlamsız ve zor. Sadece nokta ve virgül kullanarak yazılan eser, bu tekniğiyle ilk başlarda karışıklığa sebep olsa da ilerleyen bölümlerde okura tekniğini benimsetiyor. Karakterleri adlandırmayarak, yer ve zamana yer vermeyerek romanını evrensel boyuta taşıyan yazar, inceden bir modernite ve kapitalizm eleştirisi yapmaktan geri kalmıyor.

Diyanet’in anlamsız ve tekdüze mealini okumaktansa, hangi ayet ne zaman, hangi olay üzerine, ne şartlar altında, ne tür vurgularla ve hangi sorulara cevap olarak indirilmiş niteliğinde. Tefsirin babası Taberi üslubunu benimseyen Hasan Elik hoca, çok zor, yorucu ve karmaşık gelen tefsir konusuna, öğrencisiyle birlikte hazırladığı eserle açıklık getirmiş.

Son 20 sayfada anlattığı minik hikayedeki göndermeleri, benzetmeleri, analizleriyle geriye kalan 400 sayfayı niye okuttuğunun cevabını veren Kafka’nın en iyi eserlerinden.