E-Dergi

Ah Gogol sen yok musun? Yazdıkları ile yaşadığı dönemi, Rus aristokrasisini, devlet memurlarını, çiftçileri, köylüleri ince bir zeka ile kırmadan ve muzipçe yermesini çok iyi başarıyor doğrusu. Kesinlikle tavsiye edilir.

Ve serinin üçüncü kitabını da bir çırpıda #okudumbitti
Ahh daha Türkiye'de yayımlanmamış pek çok devam kitabı olduğunu da öğrenmiş bulunmaktayım. Ancak diziyi dayanamayıp izlersem onları okumam zaten. Okunacak o kadar değerli kitap varken yani.

1790'lı yıllar, İngiltere, madencilik, zor yaşam koşulları, salgın hastalıklar derken fazla ayrıntı vermeden güzel bir dönem romanı diyorum sadece size. Arzu edenler diziyi de izleyebilir. Zevk alacağınıza eminim.

Ron Clark, en başarısız öğrencilerin olduğu geri kalmış yörelerdeki okullarda başladı öğretmenlik mesleğine. Çocukların öğrenmeye en ufak ilgileri yoktu ve o ana dek hiç kimse ellerinden tutmamıştı. Bu boş vermiş çocukları nasıl disiplin altına sokacak, onları nasıl düşünceli ve meraklı öğrencilere dönüştürecekti. Öğrencilerin bazı temel kuralları öğrenmeleri gerektiğini anlamakta gecikmedi. 55 maddeden oluşan bir liste derledi ve hemen uygulamaya koyuldu. Bazı konularda müfredatın iki yıl gerisinde kalmış görünen öğrencileri, açığı kapatıp öne bile geçmişlerdi ve derslerini seviyorlardı artık. Üstelik çok da önemli bir şey kazanmışlardı: ÖZGÜVEN

Yves Simon 1945'te doğdu ve çocukluğu Nancy'de geçti. On beş yaşında müzikle tanıştı ve arkasından bir rock grubu kurdu. Daha sonra bir sinema okuluna girdi. İstediği gibi bir filmi ancak kırklı yaşlarında çekebileceğine kanaat getirince, "şimdi yazmalıyım" dedi. İlk kitabını 1971'de çıkardı ve aynı yıllarda ilk plağını yaptıktan sonra, sürekli bir kitap bir plak dengesini korumaya çalıştı. şu ana kadar on bir albümü ve on üç kitabı olan ve yazar olarak adını asıl 1983'te Océans adlı kitabının Foucault tarafından övülmesiyle duyuran Yves Simon, uzun zamandır ağırlıklı olarak edebiyatla uğraşıyor. 

Ben de ilk bu "Renkli Günler" kitabını #okudumbitti
Cümleler arasında noktalama işaretlerinin olmaması kimini yorabilir, ancak üslubunu beğendim.

İpek Çalışlar'ın Atatürk biyografisi objektif ve belgelere dayalı olarak yazılmış, gayet akıcı üslubu ile okunması gereken bir eser. Belki Atatürk hayranları bu kitaptan hoşlanmayabilir. Ancak o da bir insandı, duyguları vardı. Tabulaştırmamak açısından güzel bir eser diye düşünüyorum. Tabi ki ben sevmeye devam ediyorum Atamı. Bir kadın olarak özgürce bunları ifade edebiliyorsam sayesindedir.