E-Dergi

Hiç de öyle olmadı. Kuzeyden güneye indik çok şükür. Şaka bir yana Tuncer Erdem'in "Uzak diyarlar, gidilmez kentler"i hoş bir şiir kitabıydı. Dünyanın pek çok ülkesinin 84 şehrine ithafen yazılmış.

İlk üçü birbirine bağlı olan toplam altı hikaye barındıran, bir çırpıda bitiveren Ayşe Kulin kitabını beğendim. Özellikle her sosyal statüden kadınlarımızın hayatlarından kesitleri ile cazipti.

Herman Hesse'nin okuduğum bu ikinci kitabı, çocukluk yılları, gençlik maceraları, ilk aşk heyecanları konulu öykülerden oluşuyor. Özellikle doğa betimlemeleri ile Hesse bizi masalsı bir dünyaya götürüyor. Kimisi bazı hikayelerde bu betimlemeleri boğucu bulabilir ve sıkılabilir bile. Olsun hoştu bence.

Platon'un "Devlet"i, Thomas More'un "Ütopya"sı, Francis Bacon'un "Yeni Atlantis"inde kusursuz bir dünya betimlenir. Ancak "1984"; Aldous Huxley'nin "Cesur Yeni Dünya"sı ve Jack London'ın "Demir Ökçe"si gibi distopik bir eserdir. Ütopyalarda insanlığa güzel bir düş sunulurken, distopyalarda dünya karabasan içerisindedir sanki.

"1984" yazıldığı ve yayımlandığı dönemde olduğu kadar, günümüz dünyasının önyargıları, hoşgörüsüzlükleri, bağnazlıkları, baskı ve zorbalıkları, kayıtsızlıkları ile de hala güncelliğini koruyan bir eser ve geleceğe yönelik bir uyarı niteliğindedir.

Herkes uzun uzadıya, spoiler içeren yorumlar yapmış. Hiç gerek yok bence. Aşağıdaki alıntı zaten anlatıyor kitabı yeterince.

"ASLINDA HİÇBİR ŞEY YASADIŞI DEĞİLDİ, ÇÜNKÜ ARTIK YASA DİYE BİR ŞEY YOKTU."
SF.16

Vay be dedim yani. Çatı serisinin son kitabında ailenin Büyükannesi Olivia'nın hikayesi ile geçmişe döndük. Müthişti.