E-Dergi

Korku -gerilim dalında gelmiş geçmiş en iyi romanlardandan biri "O". Bitmesini istemediğim ama bununla beraber sayfaların elimden o kadar hızlı kaydığı çok az roman hatırlarım.King neyi,nasıl yazacağını gerçekten çok iyi biliyor.İnsanların kalıplaştırdığı düşüncelerin ve duyguların dışına çıkmak çok zor bir iştir.Genel olarak herkesin sempatisini kazanmış "palyaçoyu" korkunç, bir o kadar da iğrenç ve tiksindirici bir şekilde okurların önüne sermek(bunu başarıyla gerçekleştirebilmek) ancak KİNG gibi bir yazarsa mümkün olur.Ayrıca romanın her okuyanı etkileme gücü, herkeste bulunan en az bir tane korkuyu işlemesinden kaynaklanıyor ve de dostluğu...

King bu romanında bazı kitaplarında yaptığı gibi çaresizlik içinde, yaşamak için uğraş veren bir insanın durumunu anlatıyor.Zaten konusu yukarıda yazıyor.Ama nedense bazı arkadaşlar bırakın konusunu kitabın hepsinden hatta SONUNDAN bile bahsetmişler!!'İyi ki kitabı okuduktan sonra yorumlara bakmışım' diye düşündüm hemen.King'in- olayın roman boyunca aynı yerde geçmesine rağmen- sürükleyici üslubunu kullanarak ve diğer romanlarıyla (Dolores C. gibi) ilişki kurup , kendine özgü gerilim ve sarsıcı ortamı da işin içine katarak yazdığı klasik eserlerinden biri OYUN.Kitabın yeni baskısında kapak resminin de değiştiğini (ki bu resim daha dikkat çekici ve kitabın içeriğini daha fazla yansıtan bir resim olmuş) göz önünde bulundurursak bu romanın daha çok KİNG okuruyla buluşacağını düşünüyorum.

KİNG'in Richard Bachman adıyla yazdığı Falcı,durmadan kilo kaybına uğrayan ve bu laneti durdurmaya çalışan bir avukatın hikayesi. King acımasız eleştirmenlerin "iç çamaşır listesini bile yazsa çok satar" gibi yaptıkları eleştirilere kendi üslubuyla verdiği (Richard Bachman) cevapta "çarpıcı bir finalle" son noktayı koymuş.

JONATHAN SANTLOFER ın Ölüm Ressamı ve Renk Körü adlı romanlarının ardından yazdığı yine zekasından,kurguyu yapılandırış biçiminden ödün vermediği tek kelimeyle ŞAHANE bir kitap Öldürme Sanatı.Santlofer bu kitabında diğer kitaplarına oranla daha az "kanlı" ama daha fazla duygu içeren öğelere yer vermiş.Kitabın içerisinde adı geçen tabloların ve şifreli mesajların resimlendirilerek verilmesi çok iyi olmuş. Jonathan Santlofer ı diğer yazarlardan ayıran en güçlü yanı; okuru romanın başından sonuna kadar diken üstünde tutmayı başarması ve üç kitabında da yaptığı gibi katili sayfaların arasında "GİZLEYEREK" okura kitabı okurken zekasını ve dikkatini sağlamaya çalıştırmasıdır.Ayrıca bir "seri katilin monologlarını" Santlofer kadar çarpıcı yazan bir yazar gerçekten zor bulunur. Bu kitabı okumadan önce mutlaka sırasıyla ÖLÜM RESSAMI nı ve RENK KÖRÜ nü okuyun;ama ilk başta ÖLDÜRME SANATI nı okuduysanız sonra zaten okuyacaksınız...

Dean Koontz kadar, kısa bir zaman dilimi içinde geçen bir olayı -bir günden bile kısa- ustalıkla yazan çok az yazar vardır. Koontz bu kitabında bazı romanlarında yaptığı gibi "köpek-yaratık" mücadelesini işlemiş.Ama bu romandaki yaratık öyle çirkin,pis ve görünüşü korkunç olan bir yaratık değil.Ayrıca gözyaşlarından-?- bir kelime dahi bahsetmek istemiyorum...Romanın özellikle final kısmında "kusursuz bir gerilim ortamı" yaratmış Koontz. Romanda üstün güçlere sahip olan yaratığın iki polisle 1 saat süreliğine oynadığı oyun tek kelimeyle MUHTEŞEMDİ... Kısacası Dean Koontz yine ustalığını,zekasını ve hayal gücünü bir kez daha kanıtlamış.