E-Dergi

ben bu kitabı beğenerek vede ağlayarak okudum.daha öncede yine çanakkale isimli bi kitap daha okumuştum.savaşı ruhani olarak anlatıyordu.ekrem sama idi sanırım.o kitabıda çok beğenmiştim.ve geliboluyada gittim.süper türklerin süper vatanseverliği ve yaptığı süper direniş.3.haçlı seferinin boşa çıkışı.gerçekten biz türkler süperiz.umarım bir 4.sündende galip ayrılırız.muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızda akan kanda mevcut çünkü.izindeyiz ATA'm.

İlk olarak kitabı okuduğumda,ingilizceden türkçeye çevrilişi esasında anlam kaybına uğradığını düşündüm.Bunu yanında birbirine benzer terimlerin kitabın başından sonuna kadar çok fazla sayıda kullanılması anlaşılması zor bir kitapmış hissini veriyor insana.
Kitabı tek başına ele aldığımızda Hz.İsa ya bakış açısını islami, musevi ve hiristiyanlık yönleri ile yakalamak zor gibi görünüyor. Aytunç Altındalın diğer yazdığı kitaplarla ve verdiği bilgilerle harmanlandığı takdirde belli bazı fikirlerin edinilmesine yardımcı olacağı kanısındayım.

Hakkındaki binlerce seks skandalı, kara para aklama ve mafya-uyuşturucu bağlantılı dava ve spekülasyona rağmen, Vatikan, kendi yolunda ilerlemeye devam ediyor. Peki biz ne yapıyoruz? Adına tebliğ demeyelim de hadi teolojik tartışma veya medeniyetlerarası diyalog diyelim: Bir tek Müslüman ""Allah"ın Oğlu"" meselesini kendine dert edindi mi? Yoksa Hz.İsa onların peygamberi, ne halleri varsa görsünler mi diyelim?

Madem ÖSS'yi değiştiremiyoruz. İşin içinden çıkamıyoruz. Bunu kısa dönem bir hayat biçimi haline getirmek lazım.

Yemek ye, yat kalk, farzet ki bulmaca çözmüş olasın. Farzet ki sokaklarda başıboş yürüyo olasın. Farzet ki deniz canlıları ile barışasın.

Karmaşık sayıların noktası senin noktan, karekökün penceresi şemsiyemiz olsun mesela :)

Babalar ve Oğullar Turgenyev’in en büyük romanı olduğu kadar, Batılılaşmanın çelişkilerini yaşayan, devrimin eşiğindeki Rusya’nın ruhunu en derinden yakalayan romanlardan da biridir. Kitap 1862’de yayımlandığında, bir anda pek çok siyasi, edebi ve felsefi tartışmanın odak noktası haline gelmişti; ama bugün hâlâ okunmasını, bu tartışmaları hem içerip hem de aşmasını sağlayan edebi derinliğine, Vladimir Nabokov’un deyişiyle, Turgenyev’in ‘boz cilasına ve özenilecek renk, ışık ve gölge anlayışına’ borçlu. Siyasi bir tartışmayı ya da felsefi bir sorunu insanileştirmenin, derin bir anlayış ve incelikli bir zanaatkârlıkla mümkün olduğunu Babalar ve Oğullar bize bir daha gösteriyor.