E-Dergi

Yazar, öyle olmasını istemediğini dile getirse bile biraz otobiyografik bir yazı ortaya çıkmış. Aklında yazma sanatıyla ilgili çömez yazar adaylarını aydınlatma fikriyle işe başladığını ancak sonradan anılara dalıp gittiğini belli eden bir tür yazım ile karşılaşıyoruz. eserin sonlarına doğru, o can sıkıcı, mekanik, kişisel tecrübeyle sınırlı "iyi yazma" maddelerini sıralıyor yazar. Ancak ben King'in okuyucu ile sohbet ettiği bu kitabını, okuyucunun ruhunu bedeninden ayıracak kadar sıkıcı olan diğer kitaplarından daha çok beğendim. Diğerleri sıkıcılar çünkü king fanları 500 sayfadan aşağı roman kabul etmiyorlar. yazarımız da romanı doldurabilmek adına 100 sayfalık metni 500 sayfaya çıkarma başarısı gösteriyor.

bence polisiye romanlarına göre oldukça iyi. ancak bu romana tüm hatlarıyla polisiye diyebilir miyiz? genelde polisiye romanlarını okumaktan sıkılırım ancak Kar Kurdu derin karakterleri, karakterlerin iyi betimlenmiş ruh halleri, aksiyondan çok duruma odaklanmış gelişmelerin akışı bende sıradan bir polisiye romanı okumadığım düşüncesini uyandırdı. yine de konunun ağırlığı altında ezilen bir yanı var romanın. tam tarif edemediğim, yavan bir tarafı var.

Slyvia plath'in tek romanı sırça fanus adlı eserinde, dikkatimi çeken bazı olguların gerçekliğinin ne kadar yerinde olduğunu sonradan yazarın hayatını araştırdığımda fark ettim. yazar melankolik bir karaktere sahip, romanında kendi ruh halini işlemiş ve intihar etmenin kutsandığı bir anlatım mevcut. betimlemeler genelde olağanüstü duruyor. konu da ilgi çekici olunca okumakta zorlanmıyor insan. edebiyat dünyasında bir iz bırakan eserlerin içine kolaylıkla alabiliriz. aynı zamanda benim dünyamda da iz bırakmıştır.

harlan coben kimdir?

yazarın bazı betimlemeleri oldukça hoşuma gitti. kelimelere dökmekte zorlanacağımız kimi duyguları çok güzel ele almış. karakter Raif nedense pek hoşuma gitmedi. ezik biri olmasından ziyade karakterin derinliğinde insanın içini burkan taraflar vardı. destansı bir aşkın görmeye alıştığımız temsilcilerine kıyasla sönük kalmış. romanın sonlarındaki kaderin cilvesi mantığıyla yazılan olaylar oldukça zorlama bir şekilde meydana geldiği için inandırıcılığı baltalıyor.