E-Dergi

Heyecan verici bir fantastik hikaye

Bazen her şeyin bittiğini düşündüğün anda etrafına bakıp yanında ailen varsa ve sağlığın yerindeyse aslında hiçbir şeyin çok kötü olmadığını fark edersin Önemli olan huzur kitabın dili çok gıcığım elinden bırakmadan bitirilebilecek ki film bir yaşam hikayesi. Olasılık yasası, olasılıkları yenmek için bazen istediğimiz sonucu almak üzere bir olayı artan sayılarda tekrarlamak gerektiğini söylüyor. Ne kadar çok yaparsan istediğin sonuç o kadar yaklaşıyorsun ya da basitçe anneme açıkladığım gibi bazen denemeye devam etmen gerekiyor

Bir ders kitabı gibi disiplinli bir e***** film izlercesine tutkulu okudum kitabı. 100 yıl süren, sonunda olaylar hatırlanmaz hale gelmesine rağmen nesiller boyu hep tekrarlanan alışkanlıklar. Hayata dair her şeyin aynı ev içinde yaşanması. İnsanlığın tüm günahları, zaafları, tutkuları... Bazen masalvari çok gerçek dışı ama yaşananlar öylesine gerçek ki; içine çekip adeta ailenin bir üyesi ya da en yakın sırdaşları gibi hissettiriyor. Okurken uzun paragrafları, anlaşılması zor ama beyine kazınan tasvirlerine kızsamda Marquez e hayran olmamak elde değil. Geçmişe ait olayları zaman ve kişileri kırıştırmadan günümüz ile ilişkilendirilmiş. Arada serpiştirilen aforizmalar ise flash bellek gibi sıkıştırılmış yoğun bilgi içeriyor. Yüzyıllık Yalnızlık'ın bitişi de tüm kitap gibi bilgece. Çok isabetli bir son olmasına rağmen keşke adı 200 yıllık Yanlızlık olsaymış diye düşünmeden edemedim.

İstanbul ve Türkiye tarihi, siyaseti, 1960 tan günümüze kadar değişimler... Bu arada kimin kime duyduğu son ana kadar muğlak bir aşk hikayesi. Ve 3 nesil bir aile yaşamı. Karmaşık zihnini bu kadar basit ve berrak anlatabildiği için büyük saygı duydum Orhan Pamuk a.Ancak hem konu içeriğinin yoğunluğu hem küçük puntolarıyla yordu beni kitap.

Kitap beklenmedik bir kaç yerde şaşırttı beni. Başlangıç çok alelade, hatta okumaktan vazgeçmeyi düşündüğüm bir pembe dizi gibiydi. Sonra sanki bir başka yazar ele almış gibi kurusundan cümle kuruluşuna herşey değişti. Tempo bir film gibi yavaş yavaş hızlanıp sona doğru nefes nefese hale geliyor. Kişiler ve mekanlar arasındaki geçişlerde bölüm değişmemesi başta kafa karışıklığı oluştursa da hiç kopmadan devamı kolaylaştırıyor. Çok heyecanlı, iyi araştırılmış bir kurgu. Son şaşırtıcı yön ise beklenmedik sonu. Keşki hüzünlü bitmeseydi. Ama onun da ayrı bir tadı var.