E-Dergi

Stefan Zweig alışkın olduğumuz diliyle anlatmalara devam ediyor bu kitabında da. Ay Işığı Sokağı kitabının içinde 5 adet hikaye bulunmakta. Hepsi benzer lezzette aslına bakarsanız ama benim aklımda en çok Leporella kaldı. Galiba pembe dizi havamdayken okuduğum bir anıma rast geldi. İnsan çok karmaşık bir varlık ve Zweig insan psikolojisini öyle güzel tasvir ediyor ki ben bundan büyük keyif alıyorum açıkçası. Belki kimimize basit geliyor olabilir anlatım tarzı fakat basitlikteki o derinliği yakalayan bakış açısı benim ilgimi çekiyor oldum olası. Keyifli okumalar dilerim

İlk basımını 1977 de yapmış bu eser, fakat Yaşar Kemal o günü dünü bugünü yarını anlatmış adeta. Neyi mi anlatmış? Başta iri yarı bir filler sultanını, bencil doyumsuz keyfine düşkün herkesin emrine amade bir köle olmasını isteyen filler sultanını. Yanında onun elini eteğini öpen hüdhüdlerin başı Ulukepez’i. Ve karıncaları.. Çoğu zaman umutsuz, düşünmeden sırf canlarını kurtarmak için kendilerine söyleneni yapan, ölen , öldürülen, hakları yenen , aşağılanan , kendi kişiliklerini bırakıp başkalaştırılmaya zorlanan karıncaları. Fakat nihayetinde hür karıncaları.. Peki Yaşar Kemal’in bahsettiği fil sadece büyüklüğü hortumu ile doğada var olan fil mi karınca sadece çalışkanlığı ile tanıdığımız o minik dostlarımız mı? Yok canım.

Öylesine gerçek öylesine etkileyici.. İnsanlar kalplerini nasıl bu kadar çok karartabiliyorlar. Korkuyorum a dostlar. Dünyaya karanlık izler bırakanlardan korkuyorum . Yaşar Kemal’in bu romanında anlattığı şeyin milyon tanesi gerçek hayatta da yaşanıyor. Gerçek hayatta da insanlar dedikodular yüzünden, dolduruşa gelerek, baskıyla, zorbalıkla canavarlaşıyor. Ve tüm silahlardan daha tehlikeli bir varlığa dönüşüyor. Bu roman da Çukurova’da geçen bir ağıt. Ölesiye gerçek. Kim bilir kaç Esme çektiği zulümleri sabırla susturup sevdasını kalbine gömüp sadece yavrusu için nefes alıyor? Kaç Abbas çaresizlikten, onurunun ayaklar altına alınmasından dolayı elini kana buluyor? Ve kim bilir kaç Hasan, kaç Hasan? Ah be Hasan..

‘İnsan durdu mu bir yerde karar kıldı mı öldü demektir.’ Yaşar Kemal ne yazarsa yazsın tutku ile okunacak bir yazar. Doğal, bizden, etkileyici..

Çocuklarımızın tanımadan büyümemesi gereken öykücülerimizden . Bırakalım çocuklarımızın oyuncakları kitapları olsun.