E-Dergi

Merve Özcan'ın şiirinde en gözüme çarpan mekanlar oldu. İstanbul ve özellikle Üsküdar en çok kullanılan mekan olmuş. Pre-modern ve modernlik arasında sıkışan, modernliğin boğduğu ve eskiye kaçmaya çalışan, eskiye; yani insan fıtratına en uygun zamana kaçmak isteyen insanın çığlığı.
Bütün kötülüklerin ve karamsarlığın karşışında bir umut yer alıyor Merve Özcan'ın şiirinde. Bu umut inanç. Allah'a olan inanç ve tüm kötülükler karşısında yaratıcıya sığınma. Bu da metaziği, Merve Özcan şiirinin ana unsurlarından biri yapıyor. Şiirlerin tamamı lirik, insanı merkeze alan ve kalbe dokunmak isteyen şiirler. Yer yer mektup havasına ve nesre kaçan şiirler olumsuz olarak söyleyebileceğim bir durum. Bunun yanında üç noktanın çok gereksiz yerlerde kullanılması da söz konusu.

Dramatik bir şiiri var Muhammed Turan'ın. Kitabın adı bence Frezya olabilirmiş. Sezai Karakoç'un Mona Rosa'sı, Özdemir Asaf'ın Lavinya'sı gibi. Ama onlardan farklı olarak Muhammed Turan'a bütün şiirlerini Frezya yazdırmış gibi. Şiirlerin hepsi acıdan besleniyor ve bu acının, yani bütün kitabın özetini Anlatım şiirinde görebiliyoruz. Şiirler belli bir sesi yakalamış bana kalırsa ancak çok fazla tekrara düşülen şiirler var ve çok aşırı bir karamsarlık var. Bu doğal gelişen bir durum olsa da tekrarlarla birlikte okuyucuyu boğabilir. Tavsiye edebileceğim bir kitap.

Sitâre'deki tüm şiirler neredeyse iki söz sanatına yaslanıyor. Benzetme ve kişileştirme. Tarık Erdel bunu kasıtlı yapmıştır diye düşünüyorum. Anlatım oldukça kapalı ve imgeye dayalı. Bugün bazı şiir çevreleri imgenin öldüğünü söylese de ben buna katılmıyorum. Bazı şiirler anlatımcı. Hikaye anlatılıyor gibi. Bu olumlu bence. Biçimçi bir şiir aynı zamanda Tarık Erdel'in şiiri. Dize dizilişlerine çok fazla önem veriyor. Bunu Nazım Hikmet'te çok fazla görürüz. Dizelerin bu dizilişi okumayı kendine özgü haline getiriyor kanımca. Uzun dizeler oldukça fazla. Uzun dize uzun bir ses demek aynı zamanda. Şiiri sesli okurken ayrı bir ahenk katıyor bu durum. Bazı şiirlerde gereksiz Arapça ve Farsça tamlamalar gördüm. Örneğin Bir Şiir Bir İnsan Hayatı Kadar adlı şiirde "leb" kelimesi gereksiz, "sabz-i bakışlarıma" tamlaması gereksiz. Çünkü şiir biçim ve içerik olarak modern. Sonuç olarak kitapta iyi şiirler de var kötü şiirler de. Tavsiye ederim.

Kitap, Fetullah Gülen ve cemaatinin yaptıkları ve yapabileceklerine (15 Temmuz Darbe girişimi) karşı memleket insanına adeta bir çığlık gibi. Ancak lugatta topluluk manasına gelen 'cemaat' kelimesi, insanlarda; devlet işine karışmadan Kuran ve İslami ilimlerle meşgul diğer cemaatler hakkında da olumsuz kanaat oluşturmamalı.

Sadeleştirme, dili sadece çıkmaza götürür. Elinize bir lugat alıp açma gereği duymazsınız. Binaenaleyh bu faydalı eseri sadeleştirme yapmadan günümüz harflerine çeviren Fazilet Neşriyat'a teşekkür etmemiz gerekir.