E-Dergi

Muhteşem!!! Şermin Hanım Cumhuriyet dönemini anlatan şahane bir hikaye işlemiş, olaylar yaşanırken de mevcut gerçeklik durumlarını tarih bilgisi ile kısa kısa İlber Ortaylı aralara girerek işlemiş. Yer yer olan karikatür resimle duyguyu iyice vermek için çok yerinde olmuş. Açıkcası kitabın duygusu bana geçti ve sonlara doğru hem coşku hem üzüntüyü hissederek ağladım ve o an bana çok iyi geldi... Bravo Şermin Yaşar, oldukça ustalaştığını görüyorum.

Öğrencilerime önerebilmek adına çocuk kitapları da okuyorum. O kadar güzel bir fikir bulmuş ve hikayeye yedirmiş ki Şermin hanım, uygun yaş grubu büyük keyif alarak okur. Bir yetişkin olarak ben tek seferde ve çok eğlenerek okudum.

Zeze ona bahşedilen Şeker Portakalı ağacının sahibidir. Onu kişilikli bulmaktadır. Tıpkı kendi gibi... Çünkü Zeze 6 yaşında olmasına ve ona çok kötü davranılmasına rağmen tüm yaramazlıklarına rağmen karakter sahibi bir çocuktur. Bunu para kazanmaya çalışırken adil davranmasından, sevgi gördüğünde çok daha fazla sevgi göstermesinden anlayabiliyoruz. Zeze bize hikayesini dokunaklı ama gülümseten bir üslupla anlatıyor. Serinin ilk kitabı, daha sonra da gençlik dönemlerini okuyoruz. Aslında yazar itiraf da ediyor kendi hikayesini anlattığını. Ancak kendi hayatını yazma kolaylığına kaçar gibi değil bu roman... Ben 3. defa okudum. İlk lisede, sonra üniversitede şimdi de 36 yaşında... En çok da son okumamda keyif aldım, alt metinler buldum, bir sürü cümlenin altını çizdim. Geç kalınmadan okunması gereken bir kitap...

Kitabı yeni bitirdim ve beğendim. Bursa'da başlayıp İzmir'e aktarılan ve son olarak Amerika'da biten bir hikaye olması nedeniyle Türkiye'de daha çok ilgi gören bir kitap olabilir. Ödüller de kazanmış. Güçlü bir hikayesi var ve iyi kaleme alınmış yoksa 600 sayfayı okumak kolay değil ama kitap akıyor. Ben zaten kuşaklar arasında aktarılan kader motifleri genler korkular davranış ekolleri söz konusu olunca ilgiyle okuyor izliyorum. Sonunda da bir yüzleşme bekliyordum ve bunun bu kadar tatlı yazılması kitabı güzel hatırlatacak bana.

Önce diziyi sonra kitabı okudum ve çok keyif aldım. Sonu o denli vurucuydu ki dizide olanları bilmeme rağmen gözlerim yerinden fırlayacaktı okurken:) Atwood boş roman yazmaz zaten. 2. nin basılmasını iple çekiyorum. Düşünmeden alın:)