E-Dergi

Mustafa Kutlu ve hikayeciliği ile tanışıklığım Yoksulluk İçimizde'den bu yana sürer.
Bu kitapta araya girişleri, kahramana ve bize düşünce yazısı tadında beyanları daha çok sanki ve bu çıkışların pek çoğunu yadırgadığımı, ters bulduğumu söylemek isterim. Bu bağlamda "vatan" bahsi ise güzeldi. Kutlu anlatımını, dilini de yine severek okudum.
Osmanlı'nın son döneminden itibaren üç kuşak ve sergüzeşti destan gibi uzanıyor önümüzde. İki bölüme ayrılan kitapta kahramanların akıbeti de meçhul kalıyor, bilemiyoruz ne oldu ve nereye kayboldular, neden böyle bir sona layık görüldüler?

_ Yahu hocam ne biçim hikaye bu?
_ Nesi var?
_ Kahramanlar kayboluyor.
_ Evet!
_ Ama olur mu, insan merak ediyor. Her hadise faili meçhul kalıyor. Hikâyede bir başlangıç var ise bir de son olmalı.
_ Sonumuzun ne olacağını bilemeyiz.

(Ben de yazar gibi bitmemiş bir yorum olarak bırakayım, kesivereyim sözü)

Kitabı beğendim. Okurken anne, üvey baba, baba, büyükanne tutumlarını ve ilişkilerini, arkadaşlığı, dostluğu sorunları çözme becerisini izledim ve sorguladım ister istemez kendi toplumumuzla da karşılaştırdım. Çocuk yetiştirirken hata mı yapıyoruz millet olarak? Zoe, küçük ama mücadeleciliğiyle büyük bir yanlışın düzelmesini sağlıyor. Sözlerini anlamadığım bahanesiyle yabancı müzik dinlemeyi tercih etmesem de kitaptaki şarkıları dinledim hatta sevdim. Kitabın arkasına listelesem diyordum ki yazar beni bu zahmetten kurtarmış. Sanırım kitabın etkisi bir süre daha canlı kalacak zihnimde.

Komiser Nevzat... Nihayet eşinin ve kızının meçhulünü bilinir kıldın. Dilerim yaşadığın sancılı günler, geceler yerini huzura bırakır. Hep kitapta anılan şarkılar eşliğinde okurdum maceralarını, bu sefer ruhum ruhunun acısıyla titredi, zihnim ülke gerçekleri ile bağ kurmayı unutsun istedim. Sonuna kadar merakla, tereddütle okudum. Umarım, yeni maceralarla devam edersin. Ali, Zeynep, Başkomiser Nevzat; daha çok işiniz var. Yaşayın, yaşayalım.

İlk kitaptaki gibi kitap sevgisi aşılamayı başarıyor üstelik bazı çocuk kitaplarını da anarak -henüz okunmamışsa- okunması için merak uyandırıyor. Okuma alışkanlığı edineyim, alışkanlığımı pekiştireyim, diyenler; merakla okunan güzel bir macera arayanlar doğru yerdeler.

Kısa ama etkileyici bir kitap olmuş, bunca zamandır nasıl fark edememişim, bilemedim. Sanırım sayfa sayısı az diye göz ardı etmişim. Dezavantajlı bir yerden gelip çok daha iyi imkanlara sahip olanlarla aynı hızda koşmaya çalışmak üstelik çocuk olmak... Derslerden geri kalma nedenlerinin imkansızlıklar olduğunun fark edilememesi, kırılan kalpler, kaybolan çocuklar, yitip giden hayaller... Öğrencide öğrenme aşkı uyandırabilen, dezavantajlı öğrencilerini anlayabilen öğretmenlere ne mutlu! Çocuklar bu kitabı okumalı ama öğretmenler de okumalı, derim.