E-Dergi

Denemelerde yer alan bilgiler çok faydalı mı? Sanmıyorum... Biliyorum ki "Her çağ beraberinde getirdigi güçlüklerle birlikte ele alınır". Bu yüzden Montaigne''yi okuyupta bir şey öğrenemediği için yarasız bulanlara hak veriyorum. Fakat denemeleri okumanızı hararetle öneriyorum.Çünkü: "Felsefeden öğreneceniz tek şey felsefenin kendisidir". Montaigne üç büyük dünya görüşünden biri olan "Bireysel dünya görüşü"nün kurucusudur ve "denemeler"den öğreneceğiniz şey ise "düşünmek" kavramının kendisidir.

Kitap 20.Yy'ın en büyük düşünürlerinden biri tarafından yazılmış. Bu nedenle bilgiden çok yorumlar üzerinde durulmuş. Nobel ödülü kazanacak kadar değerli bir kitap. Fakat Russell'in felsefeyi "dil üzerinde oynanan mantıksal önermeler"den ibaret gördüğünü bilenler ve kitabın yorumlar üzerine kurulu olduğu konusunda da bana katılanlar kitabı felsefe tarihi hakkında fazla bir şey bilmeyen okuyuculara tavsiye etmememe hak vereceklerdir.

Kitap çok yalın ve anlaşılır bir dille yazılmış. En zor felsefe konuları bile pratikte incelenerek anlaşılır kılınmış.
Fakat, kitap derin bir felsefe kültürüne sahip insanlara hitap edemeyecek kadar basit. Tanilli'nin angaje olduğu da kitabın her sayfasından belli oluyor...
Sonuç olarak: "Ben materyalist dünya görüşüne inanıyorum; fakat felsefe hakkında fazla bir şey bilmiyorum." diyorsanız kaçırmayın derim.

Küçük hacimli bir kitap ama içinde 20. yüzyılın en büyük düşünürlerinden birinin fikirlerini barındırıyor.

kitabın çevirisi çok güzel. ingilizceden değil rusça aslından çevrilmiş. çevirmenin yetkinliği de kitabın her satırından belli oluyor...

roman karakterlerin karşılıklı mektupaşmasından oluşuyor (iki farklı kişilik kullanarak "ben anlatım metodu" kullanıldığı için çok zor bir anlatım tekniği olduğunu söyleyebilirim).

yazar romanı değişik zamanlarda yazdığı için bazı yerler kompozisyonun dışına taşmış; fakat salt devrine has olmayan toplumsal gerçekleri yansımış...

"insancıklar" bildiğim kadarıyla yazarın yirmi yaşında yazdığı ilk romanı. bu yüzden romana, dünya romancılığını yerinden sarsacak olan bir volkanın temelindeki ilk kıvılcım olarak bakmak yerinde olacaktır.

"insancıklar"ı okurken her sayfasında dostoyevski'nin ruhunu duyumsuyorsunuz