Baba ve Piç, Istanbul'daki bir Turk aileyle, Amerika'daki bir Ermeni ailesinin yaşamları hakkında bir roman. Yorumlarım:
1. Aşk'ta da gordugum gibi, Elif Şafak Türkçe'ye çok hakim. Kelimeleri ve cumleleri kukla oynatır gibi kullanıyor. Abartılı kelimeler ve cümleler yok, ancak tılsımlı bir yazı stili var.
2. Karakterlerle ilgili olarak, romanın ana kahramanı kimdir derseniz Asya mıdır Zeliha mıdır Amy midir, diğerleri midir? Hepsi midir? O kadar fazla betimlemeye girmeden, kişileri o kadar fazla yüreğinizde hissediyorsunuz ki, roman bittiğinde acaba şu karakter ne yaptı, bu ne düşündü, sonra ne oldu diye düşünmeden edemiyorsunuz. Yani, roman bitiyor, ama siz hikayeyi devam ettiriyorsunuz. Elif Şafak, karakterleri çok iyi konuşturuyor bu romanda da.
3. Kurgu, tek kelimeyle muhtesem. Bir Turk ailesi, Turkiye gibi karışık, herkes farklı telden çalıyor, üst nesil, yeni nesil, önem verilen şeyler, hayatlarındaki amaç, diger tarafta Amerikada yaşayan Bir Ermeni ailesi, Türklerin bir kısmı gibi takıntılı, hayatlarında Türklere düşmanlıktan başka bir felsefe yok gibi, kendi içlerindeki ilişkiler, yemekleri, adetleri, baska bir tarafta ise yaşanılanlar: taksi şoförlerinden hocalara kadar genel toplum psikolojisi: karışık Türkiye'nin, daha dogrusu İstanbul'un super bir tasviri.
4. Sonuç; hepimiz aynı babadan gelmedik mi? O zaman piçlik dediğimiz şey nedir? Ve yine o zaman, bu asırlar öncesinde kalmış meselelerin (ingilizlerin amerika kızılderililerini, hindistanı ve avustralyayı, portekizlilerin brezilyayı biçmeleri gibi) gunumuzde yasayanların uzerine yıkılması da bir hiç değil midir? Sonucta bu kitap piçlik değil, hiçlik hakkındadır diye dusunuyorum. Bir olaya bir dusunceye takılıp kaldığında bir hiç olduğunu ve piç gibi yaşadığını, en guzel en tatlı en ozgur hayatın ise "piç" diye hakir gorulen Asya tarafından yaşandığını anlatmaktadır.
Bu roman da super olmuş Elif Şafak; Türkçe'ye hakimiyet, dil kullanım becerisi, kurgu, hepsi hepsi muhteşem. Teşekkürler. Herkese tavsiye ederim.