Onaylı Yorumlar

Yazar kitapta, dijital çağın çocuklar ve gençler üzerindeki derin psikolojik etkilerini çarpıcı bir şekilde ele alıyor. Haidt, sosyal medyanın yükselişiyle birlikte genç kuşaklarda artan kaygı, depresyon ve yalnızlık sorunlarını bilimsel verilerle destekleyerek inceliyor. Kitap, ebeveynlerin “dijital bağımlılığı” hafife almamaları gerektiğini vurgularken, sosyal medya platformlarının bilinçli olarak çocukların dikkatini sömürdüğünü öne sürüyor. Haidt’in en güçlü yanı, duygusal söylemlerden ziyade veriye dayalı bir analiz sunması; ancak zaman zaman teknolojiyi tek başına suçlaması, karmaşık toplumsal etkenleri gölgede bırakabiliyor. Yine de, hem ebeveynler hem de eğitimciler için uyarıcı ve farkındalık yaratıcı bir rehber niteliğinde. Dijital çağda çocuk yetiştirmenin etik ve psikolojik yönlerine dair önemli sorular soruyor. Keyifli okumalar dilerim.

Kitap genel olarak değişim üzerine kurulmuş.
Kendini anlamak, duygularını tanımak, öz-şefkat geliştirmek ve sınırlarını korumak…

İtiraf etmem gerekirse kitabı ilk gördüğümde yazarın genç olması bende biraz önyargı oluşturmuştu. Ama değerli hocam Metin Özdamarlar‘ın tavsiyesi olunca bir şans vermek istedim, yine şaşırtmadı çok beğendim

Yazarın derin bilgileri sade, anlaşılır ve uygulanabilir bir dille anlatmasını çok beğendim.
Daha önceden okuduğum öz-şefkat ve sınırlar üzerine yazılmış kitaplardan çok daha yalın ve net…
Diyaloglarla ve örneklerle bilgiye boğmadan uygulanabilirliğini arttırarak ilerliyor.

Kitapta yer alan çizimler ve yanlarındaki kısa notlar da çok hoş bir farklılık olmuş, metni zenginleştirip özgün bir hava katmış.

Gerçekten beklentimin çok üzerinde bir kitaptı.
Yazar kitabın başında verdiği “Kolunuzdayım” sözünün hakkını vermiş.

1.Dünya savaşı sonrasında itilaf devletleri tarafından işgal edilmiş bir şehir İstanbul ve ne yazık ki sadece fiziksel bir işgalden söz etmiyoruz Aynı zamanda ahlaki çöküşün ve yozlaşmanın da işgalci askerlerle birlikte şehre çöktüğü buna çanak tutan İstanbul eşrafının da resmedildiği bir dönemi okuyoruz. Yakup Kadri'nin kitaba, Tevratta bu isimle anılan helak olduğuna inanılan iki şehrin adını vermesi de tesadüf değil zira dönemin İstanbulunda bir kesim bu kadar da olmaz denilen her türlü pisliğin, çürümenin içerisinde yer alıyor. Üstelik bir tarafta milli mücadele devam ederken. İnanmış bir grup insanın Mustafa Kemal önderliğinde başlattığı direnişe minnettarım dönemle ilgili okumalar yaptıkça kendisine saygım sonsuz artıyor. Siz de okuyun araştırın lütfen. ️

Almanya'da yahudilerin yaşam mücadelesi verdiği savaş döneminde ailesi ile birlikte küçücük bir alana sığınmak zorunda kalan Anne Frank'ın günlüğüne yazdıklarını daha sonradan babasının kitaplaştırdığı bir anı defteri. Hayatınız boyunca zihninizden silinmeyecek notlarla dolu bir kitap. Savaşın o kötü yüzünü hiç bu kadar acı şekilde hissetmemiştim. Aynı ad ile filmi de var fakat kitap ile aynı yoğun etkiyi hissettirmedi bende. Hollanda'nın Amsterdam şehrinde , Westerkerk'e yakın, Prinsengracht adlı bir kanal üzerinde bulunan evi de müzeye dönüştürülmüştür. "Anne Frank Evi Müzesi"

Kitap yazım tekniği itibariyle herkese hitap etmeyecektir. İçiçe geçiyor kurgu. Ama edebi değeri yadsınamaz. Eve dönmek, evden ayrılmak, geri gelmek, bunun bazen hüzün, bazen sevinç, bazen hayalkırıklığı, bazen pişmanlık olması... Tasvir ettiği bu hâl ve duygu durumu çok tanıdık. Cümleleri kimi yerde sert, aforizmatik, kimi yerde şiirsel. Zambra'nın kalemi kıvrak, "nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum" diyeceği birşey yoktur galiba. İşte tam da bunun için okunmalı bence; olay akışı beklentisiyle değil, duygu ve düşüncelerini derinlemesine işlemesine bakmalı. Ve edebiyatın sığ sularından sıkılıp, hadi biraz açılalım, dalalım diyenlere göre bir kitap.

Yazarımızın eserini keyifle okudum. Sanki ikimiz de kahvelerimizi almış kitaplarla dolu odada cam kenarında keyifle sohbet ediyoruz, o anlatıyor ben dinliyorum ruhuma şifa olacak cümleleri. Evet bu eser tekrar tekrar okunacak bir baş ucu kitabı, ruhunuza şifa olacak satırlar yer almış her bir sayfasında. Zaten yazarımızın varlığı bile biz okurlarına şifa oluyorken eserleri ile de kat be kat iyileştirici özelliğiyle hem bize hem çevremize etki ediyor. İçerisinden muhteşem ötesi notlar çıkardım ve her birini özenle yazdım. Umarım sizlere de faydası olur. Ancak sadece notlar ile yetinmeyip kitabı da alıp okursanız daha da iyi olur sizler için. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Sevgiyle.
 
“Anlaşılmak... Çünkü her kalp, duyulmak ister.”

Önce şunu söyleyeyim; Konfabulasyon kelimesi bellek boşluğunu doldurmak için bilinçli olmadan uydurulan hikâyeleri ifade ediyor. Ve bu kitap tam da o kelimenin anlamını yaşıyor!

Almanya’da görevli iki polis, Mark ve Süleyman, kendini “Mesih” ilan eden bir adamın peşine düşüyorlar. Ancak bu adam, karanlık bir örgütün yalnızca küçük bir parçası… Araştırma derinleştikçe inançla bilimin, gerçeklikle yanılsamanın birbirine karıştığı bir girdabın içine giriyoruz.

Kitap sadece polisiye değil; içinde felsefe, psikoloji, din, mitoloji ve bilim iç içe geçmiş. Hatta mülteci sorununa bile dokunuyor. Her bölümde “gerçek” kavramını yeniden sorguluyorsunuz.

Mark ve Süleyman’ın yolculuğu Berlin sokaklarından Kıbrıs’a, hatta Atlantis efsanesine kadar uzanıyor. Zihin oyunlarını, sorgulamayı, karmaşayı seviyorsanız bu kitap tam size göre!

Tavsiyem: Bu kitabı mutlaka sakin bir zamanınızda okuyun. Çünkü “Beynimdeki nöronlar çok karışık” dedirten bir hikâye sizi bekliyor.

Campbell, yalnızca kahramanların değil, hepimizin içsel dönüşümlerinin izini sürüyor: Gılgamış’tan Odysseus’a, Buddha’dan Thor’a kadar her kahraman, içsel bir dünya yolculuğundan geçiyor; bu onları bizden farklı kılan değil, evrensel kılan şey
Kitabın ilk başlarında, monomit adı verilen o arketipik şablonla tanışıyorsunuz. Bu öyle bir şablon ki—‘günümüzde bile her anlatı onun gölgesinde şekilleniyor’ diye düşündürüyor. Star Wars, Matrix, Yüzüklerin Efendisi gibi modern anlatıların bu kadim şablona olan borcunu fark ediyorsunuz
İlerledikçe, metnin akademik ve yoğun diliyle yüzleşiyorsunuz; bazı yorumcular “akademik, dağınık, yorucu” olarak tanımlasa dabu ağırlık haliyle o evrensel tema dokusuna daha güçlü nüfuz etmenize izin veriyor. Kısacası, bu eser kitaplığa çabucak geldiğinde açılan değil, zamanla, sindirerek açılan bir kitap
“Her bir sayfa bir kadim efsanenin yankısı gibi,” demeliyim. Mitolojinin o sembolik derinliğiyle buluşuyorsunuz; .

Yaz, bir umut misali beklendiğinde güzel duyguları hissettirir. Öykünün dilinin içine de muhakkak bu nedenle umut yerleşmelidir. Bu sayede merak diri kaldığı gibi karanlığın dağıldığı aydınlık sabah gibi öykü de insanın içini ısıtır. Sonuçta anlatılan bir hayat parçasıdır. Tüm yönleriyle yaşantının merkezine yerleşen insanın başından geçenler bütün doğallığıyla Yekta Kopan’ın öykülerinde dışa yansır. Bazen hayatın keşmekeşinin içinde okurun başına gelerek tezahür eden olaylar yazarın öykü diliyle buluşur. O zaman okur yazara, yazar da okura yoldaşlık etmiş olur. Esasında en rafine duygudaşlık bu şekilde ortaya çıkar. Kopan, kırk bir öyküyle hayatın girilmedik yerini bırakmaz deyim yerindeyse… Bu kadar hayat parçası içinden illaki okur kendine göre bir karakter ya da olay bulur. Hatta daha da fazlası “ben öykü yazsaydım böyle yazardım” fikri okurda oluşabilir. Kopan’ın öyküleri her ne kadar küçük kelimesine atfen küçürek olsa da manidar yönleri itibarıyla öyküler çok büyüktürler.

Danışman ve yazar Aydın Adaklı; bu kitabında belirttiği yöntemlerle kendimizi ve diğer insanları daha fazla anlayabilmemize; hayatımızı kolaylaştırmamıza yardımcı olmaya çalışmış. Bunu yaparken kültür farklarını da gözeterek pek çok kaynağı tarayıp görsellerle destekleyerek bilimsel bir çalışma yapmış. Tanıma sanatı, beden dili, davranışlar, anlayıp çözme yöntemi, dış görünüş ve analiz başlıkları altında insanları bir kitap gibi okuyabileceğimizi belirtmiş.
Kitabı okurken; hem kendim hem de başkaları hakkında olsun, bilgilerime ilave olarak farkındalık kazandığımı düşünüyorum. Hatta kendimi daha iyi ifade etme hususunda, kitapta okuduklarımdan ayrıca faydalanacağım. Kitapseverlere de bu kitabı tavsiye ederim.