E-Dergi

İnsan doğası gereği baş eğmeye ve sığınmaya meyillidir, beyinlerimizi kullanmayıp başkalarının onu bizim yerimize kullanmasına izin verdiğimizde ve sonrasında onlar güçlendikçe ve zulümleri arttıkça daha çok eğilmeye, büzülmeye mahkumuz...Otoritenin karşısında biraz cesaret gerekiyor...

"Yandaki evde bulunan bir kitap dolu bir tabancadır...Yak onu! Silahın mermisini al. Adamın zihnine zorla gir. Okumuş adamın hedefinin kim olacağını kim bilebilir ki?"
Kitabı bitirip kapattıktan sonra bu cümle en az 15 gün beyninizde dolanıp duracak...

Roman gibi değil de kısacık bir hikaye gibi, başlayınca bırakamıyor sonunu getirmeden kitabı kapatamıyorsunuz... Mükemmel...

Tek tük okuduğum kişisel gelişim kitaplarından biri ve aslında hepimizin gördüğü, yaşadığı şeylerin alelacele toparlanmış hali... okunmamış olmasa da çok şey kaybedilmez...yani bu tür kitapların kişisel gelişimimize hiç bir katkısı olmadığını bir kere daha gördüm...Vakit kaybı...

Hepimizin içinde biraz var: Olduğumuzdan farklı görünmek! O'nun için hepimiz biraz yalancıyız, biraz gösteriş budalası, biraz şan şöhret meraklısı. Yerinde olmak istediğimiz insanlar var. Biz bunu elde edemediğimiz için katlanabiliyoruz. Umutla yaşıyoruz yani. Ya bu şan şöhret, şatafat, ihtiras, tutku, heves dünyasının içinde yaşayıp da bir anda tüm sahip olduklarından mahrum olanlar ne büyük ızdırap içinde kalıyorlar?... Benim anladığım elimizdekilere yetinmeyi ne zaman öğrenirsek işte o zaman mutlu oluruz. Yalan mı?