E-Dergi

Bu kitabı neden 8 10 yıl önce okumamışım diye sorgulatan bir kitap. Hayatı bu kadar gerçekçi bu kadar eksiksiz anlatan nadir kitaplardan birisi. Dudaklarına vişne suyu bulaşan kadının detayları ve o son bölüm asla aklımdan çıkmayacak. Ayrıca 145 adet not ekleyip kitabı daha da içselleştirmeme yardımcı olan çevirmene de teşekkürü bir borç bilirim.

Yazarın okuduğum ilk romanıydı diğer kitaplarını okur muyum bilemiyorum. Çok kolay okunan dili ve anlatımı basit bir kitap. Oidipus ve Sührab’ın hikayelerini bilenler romanın sonunu daha ilk sayfalardan ve olay örgülerinden çıkarır. Beni kendine çekmeyen kitaplar arasında.

Bizi küçümseyen, yerden yere vuran bir kitap. İğneyi de çuvaldızı da kendinize batırtıyor. Bu bence sadece bir kitap değil, bir makale, sitem mektubu. Suratıma atılan okkalı bir tokat, beynime inen demir yumruktur benim için. Okumaya "büyük adam-kadınımdır" düşüncesiyle başladım ama Reich'e göre ben de "küçük adam-kadınmışım." Kitabı bırakmaya çalıştıysam da elime yapışmış gibiydi, çeşit çeşit afallamalarla okudum. Bitirdiğimde utanma duygusuyla kalakaldım. Kalınlık ve farkındalık ile ters orantılı olup ufkumu beşe katlayan kitaplar arasında zirveye oynar.

İnsanın kafasındaki soruların yıllar geçse de değişmediğinin kanıtı. Sorduğu sorular beni tatmin edici cevaplara yönlendiremedi. Kitabın Tanrı arayışıyla başlayıp nasıl öyle Tanrı'ya inanması gerektiğiyle bitirdiğini de anlayamadım. Benim için iç bunaltan kitaplardan biri oldu. Aklımdan çıkmayacak cümlesi ise: "İnsan bildiği şeyi bilmeye son veremez."

Güzel bir hikaye, akıcı üslup. Sanki geçtiğimiz yıl yaşanmış gibi...