E-Dergi

Bir tarafta Roma'yı feda etmeye hazır bir kalp, diğer tarafta entrikaları ile ünlü Kleopatra. Tertemiz bir aşk hikayesinden çok, iktidar hırsına tanıklık ediyorsunuz. Antonius'un Kleopatra'ya duduğu açık güvensizliğe rağmen, bu ilişkiye devam edebilmesi ve sonunda iktidarı; onun uğruna feda etmesi insana ister istemez; aşkı sorgulatıyor. Yine de bir nevi esaret altında kalmamak için yaptıkları etkileyiciydi. Caesar ve Antonius arasındaki etkileşim de trajedinin en ilginç noktası... Shakespeare'ın diğer eserlerine özellikle de Romeo ve Juliet'e göre gölgede kalan bu tajedisi, yazımda Shakespeare'ın özelliklerini akıcılık ve şiirsellik açısından oldukça taşıyor. Shakespeare'in devrik cümleleri, şiirsel dili esere akıcılık ekliyor olsa da, alışık olmayanlar için oldukça zorlayıcı.

Yılmaz Özdil'in köşe yazılarını son bir iki yıldır takip ediyorum. Eski köşe yazılarının da kitap şeklinde düzenlenmesi ile bir nevi arşive sahip olmuş oldum. Özdil'in, kimi zaman iğneleyici, kimi zaman eğlendirici bir dille yazdığı, iktidarı kimi zaman ironiyle, kimi zaman topla tüfekle eleştirdiği, dönemin siyasal gündeminden, sanatçılarına, siyasetçilerine, idari personeline ve toplumumuza kadar rahatça iğneyi batırdığı, aralarda "Bu taş bana da geldi" diye hissederek okumaya devam ettiğim, bir birinden akıcı yazılarının derlendiği güzel bir çalışma olmuş. Sıra ikinci ciltte...

Yardım amacıyla bir ilkokula gönderdik, hikaye çeşitliliği çok iyi fiyatı da makul ama baskı kalitesi gerçekten çok kötü. Maliyetinden çok 40 kitaplık set olmasından dolyı tercih etmiştim. Yayın evine tavsiyem, gerekirse maliyeti arttırarak baskı kalitesini iyileştirmeleri. Çocukların bu kitapları parçalamadan okuması neredeyse imkansız. Fakat öyküler tam seviyelerine göre ve güzel.

Diğer kitaplarına kıyasla yine yeterince olmamış bir Tess Gerritsen kitabı daha. Konuyu uzatmak için verilen detaylar çok fazlaydı bana göre. Bir gerilim romanında tasvire fazla başvuruyorsanız, tasvir ettiğini şey bir şeylerle bağlantılı çıkmalı yoksa gereksiz söylemden ileri gidemiyor gözümde. Kurguyu da vasat buldum açıkçası. Çıkar çatışması üzerinden ilerleyip çok farklı bir sonla bitirmek, evet şaşırtmak adına iyi bir hamle ama, o kadar detayı neden eklediniz sorusunu oluşturuyor insanın kafasında.

Kitapta suçun ne olduğu anlatılmıyor, mahkumun duygu ve düşünceleri üzerine yoğunlaşıyor, empati kurmaya başlıyorsunuz. Siz empatinizi kuradurun, toplumun idama bakış açısı, davranışı, suçlulara bakışı; önce kürek mahkumlarına bakış ve kürek mahkumlarının prangalanması, ve idam mahkumunun bunu büyük bir ilgi ile izlemesi vasıtasıyla mahkumun üzerinden anlatılırken, daha sonra mahkum idama giderken, toplum üzerinden anlatılmış. İzleyen ve izlenen ironisi başarılıydı. Yazarın amacı sadece idam, idama bakış, idamın yanlışlığı ve idamın mahkuma hissettirdiklerini anlatmak olduğundan, kesinlikle amacına ulaşan bir eser... Özellikle son satırlardaki af talebi, bu talebin çok umursanmaması idamın geri alınamaz, geri döndürülemez olduğunun en büyük kanıtı olarak sunulmuş. Kitapta idam kararının mahkumun ailesini de etkilediği tabir-i caizse kurunun yanında yaşın da yandığı satır aralarında- mahkumun kızı hakkındaki düşünceleri, kızı ile yaptığı görüşme, kızının davranışı gibi- hissettirilmiş.