E-Dergi

"pardesüsünün yakasini kaldirdi, kalabaliga karisti.."

Birisi, kabuk tutmuş yaralarımızı okşamaya başladığında, cırt diye açılıveriyor ve oluk oluk kanama başlıyor yeniden. Birine teslim olduğumuzda ve içimizi döktüğümüzde, bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıveriyor. O yüzden değil mi, içimizi tutmalarımız, birine teslim olmaktan korkmalarımız, ortalıkta tedirgin ve gergin dolanmalarımız? -Anlatsam mı, anlatmasam mı?- Kararsızlığımız, -bu sevgi beni acıtır mı?- Kuşkularımız. Her zaman seni üzecek birileri olacaktır. Tek yapmamız gereken; sevginin bize vadettiklerine güvenmeyi sürdürmek, ama kime ikinci defa güveneceğimizi de iyi seçmek.

Lazzaro, geçmişini düşünerek ilerlediği Bellamonte sokaklarında eskiye dair özdeşleştirdiği ne varsa aramaya koyulur.

"... anadolu ve rumeli ufkun iki ucunda yanan iki ahşap konak gibiydi... doksanüç harbinde muhacirin, edirne'de gömleği, ayastefanos'ta eti, istabul'da derisi yoktu".

Kurgusu çok başarılı okudukça sizi içine çeken bir kitap hiç sıkılmadan bir solukta bitti.