E-Dergi

Bunu söylemek benim için kolay değil fakat, Sarah Jio kitaplarına başlarken çok zorlanıyor, bitirirken de çok üzülüyorum. Öyle güzel yazıyor ki... İçim daraldığında, canım sıkıldığında, üzgün olduğumda okumak iyi geliyor. Her kitabında aile bağlarının önemine yaptığı vurgu, hatalar, pişmanlıklar, güzellikler ve kötülükler ustaca dile getirilmiş, hayatın ta kendisi gibi. Okumaktan keyif alıyor, okuma listemin arasına serpiştiriyorum. Bu kitabı benim en sevdiğim kitabı oldu. Hakikaten güzel kurguydu. Aradığınız şey çoğu zaman yanı başınızdadır, bunu unutmayın ve her ne olursa olsun ümit etmekten ve affetmekten bir an olsun vazgeçmeyin...

Şiirle aram pek de iyi sayılmaz. Bu kitabı okuyucu yorumlarına bakarak almıştım. İyi ki de öyle olmuş, gerçekten de çok başarılı. Okurken içiniz ağrıyor. Gerçek bir acı yaşamamış olan birisinin böyle şiirler yazabilmesi pek mümkün değil bence. Kendisi, kızı henüz 3 yaşındayken vefat etmiş çok üzüldüm. Hayattayken sanatkarlarımızın değerini neden bilemiyoruz acaba? :(
"Bilirim kim dokunsa şiire,
Eline bir kıymık saplanacak" diyor. Haklı da ...

Bu nasıl bir kitaptır, bu nasıl bir anlatımdır, bu nasıl bir üstadtır yaRabbi? Okurken tüyleriniz ürperiyor, giyotine giden kendinizmiş gibi hissediyorsunuz. Her cümlesi öylesine zekice ve uzmanca yazılmış ki elinizden bırakmak ve etkilenmemek mümkün değil. Oldukça ağır bir konu ve tarihin utanç verici unsurlarından biri. Yazarın en başta yazmış olduğu Önsöz'ü de muhteşemdi. Sadece bunun için bile alınıp okunmalı kesinlikle... Kitapta bahsi geçen yerlerde insanlar şuan fotoğraf çekme telaşındalar, zamanında ne acılar yaşanmış, ne canlara kıyılmış, ne kanlar dökülmüş oralarda insanın etkilenmemesi mümkün değil...

Kitaplığımda beklemeye aldığım bir kitaptı. İsminden ötürü, açıkçası, ben de hapishane hayatından bahsedilen bir roman olduğunu düşünüyordum. Üstadımızın acıyı ve sevinci tarif etme yeteneğine hayran kaldım. Bölüm geçişleri çok güzel, keyifli, sıkmayan bir kitap. Altını çizdiğim ve kendimden birşeyler bulduğum çok yer var. Gerçekten de acının tarifini çok güzel yapmış yazarımız. Okunmalı...

Bu kitabı kesinlikle şeriat diye tutturan kadınlara okutmak lazım ki, ne istediklerine bir dönüp baksınlar diyeceğim, ama onlar zaten okumak nedir bilmedikleri için ne yazık ki yanlış bir istek olacak benimkisi...

Kitabı okurken için acıdı, her cümlesinde eziyetin kemiklerime kadar işlediğini hissettim. Ayrıca bir yandan Google'da aklıma takılan kişileri, bölgeleri, şehirleri araştırdıkça yeni şeyler de öğrenmiş oldum. Böylesine zengin bir coğrafyada insan gibi yaşayamadık gitti.

Dünyada özellikle bu coğrafyada kadın olmak çok zor. Buna bir de anne vasıfı eklenince sorumluluğun ağırlığı altında eziliyor insan. Kitapta bahsi geçen olayları okudukça insanın yağmur yağdığı için saçının fönü bozuldu diye ağlayan kadınları paylayası geliyor. Ne büyük acılar var dünyada, ne büyük günahlara göz yumuyor insanoğlu, buna karşılık kadına tahammül edemiyor.

İnsanca yaşayabilmek dileğiyle... Allah yardımcımız olsun diyelim