E-Dergi

Gizem hemen hemen her okurun ilgisini çeken bir tarz. Çünkü merak hep var, konusu okuyanı çekiyor ve belirsizlik insanı geriyor. Bir de kırsal kesimde yaşayan insanların hayatları her daim ilgimi çekmiştir. Belki bu sebepten ötürü çok sevdim kitabı. Bence okuyun, inanın vakit ayırmaya değer.

Bir anlatıcının ağzından okuyoruz tüm hikayeyi. Anlatıcı geçmişe gidip çocukluğunda yaşamış olduğu sıradışı durumları aktarıyor kitap boyunca. 1960'li yıllardaki popüler müzikleri, yozlaşmış dini, ırkçılığı ve masumiyeti anlatıyor. Kitapta zerre korku yok. Doğaüstü olaylar ve nostalji var. Gizem var evet ama daha çok çocukların rüzgara karşı sürülen bisikletin verdiği özgürlük hissi sarıyor bizi. Bir de büyülü anlatımı.

Kitabı çok sevdim. Fakat arka kapakta yazılanlar çok az geçiyor kitapta. Daha çok bir çocuğun büyüme hikayesi ve kasabalılar var. Bir de anlatıcının arkadaş çevresi. Kilisede geçen bazı bölümlerin beni kahkahaya boğduğunu da belirtmeden geçemeyeceğim. Ben keyifle okudum. Tavsiyemdir.

Psikolojik gerilim tarzında olduğunu söyleyen arkadaşlara güvenip atmıştım sepete. Türü psikolojik gerilim mi o tartışılır ama benim psikolojimi bozduğu kesin. Tıkanan bir musluk gibi akmadı kitap. Roman olarak değil de daha çok bir yazarın otobiyografisini okuyormuşum gibi hissettim. L. karakterinin kadın mı yoksa erkek mi olduğunu başlarda çözemedim. L. ile yazar arasındaki ilişki gizemli geldigi için kitabı yarım bırakamadım. Gereksiz bulduğum yerleri atladım çünkü atlamasaydım başıma bir huni geçirip gezecektim.

Kitabın ilk yarısı çok ama çok sıkıcıydı. Sayfa 170'den sonra anlatım berraklaştı, sadeleşti, kolay okumamı sağladı. Kitap bitince "ilk 170 sayfayı bu kadar uzatmaya ne gerek vardı?" diye de düşünmeden edemedim.

Kitapta yedi öykü var ama bazı öykünün içinde de kısa hikayeler var. Güzel öyküler bunlar, her biri mesaj niteliğinde.
Bazı öyküler iyiydi, bazıları sıkıcı ilerledi. Kitapta en çok Romanesk öyküsünü ve Yeşim Bambu'yu beğendim. Son öykü olan Romantizm Feneri de fena değildi. Ayrıca tek oturuşta okumaktansa araya başka kitaplar alarak okumakta fayda var çünkü öyküler bir yerden sonra sıkıcı olmaya başlıyor.

Kara romanlarda suçlu bellidir. Bir insanın suç işleme amacı da bellidir. Psikoloji daha ağır basar. Cinayet önceden işlenmez. İlk cinayet sebepleri sıralanır sonra cinayet işlenir, sonrasında da cinayeti işleyenin psikolojik tahlilleri sıralanır.
Kitaptaki ana karakterimiz bir polis. Temiz yüzlü ve dostane görünümlü biri. Kibar, saf rolünü oynayan, centilmenlikte bir numara ve zeki. Ama katil. Çok soğukkanlı, vicdan sıfır, kinci ve cinayeti işlemek için kendince haklı sebepleri var. Mesela, 'Neden hepsi öldürülmek için beni bulur' düşüncesine sahip.
2. Dünya Savaşı'ndan sonra bu tarzlarda filmler çekilmiş, kitaplar yazılmış. Hatta filmleri izleyenler, "İnsanlar bu kadar kötü değildir" diye protesto da etmiş. Sonrasında kara filmler sevilmeye başlamış. Bu kitap kara romanlarda üst seviyeye yerleşecek kadar muhteşem olmasa da kesinlikle iyiydi. Bu tarzı seviyorsanız mutlaka okumalısınız.