E-Dergi

Yazarın okuduğum ilk kitabı. Mekanik atlardan cebinizdeki paraya kadar her şeyin içinde mekanik parçalar, çarklar, dişliler var. Sıfırdan bir dünya yaratmak yerine mevcut dünya yeniden yorumlanmış. 12-14 yaşlarındaki çocukların okuyabileceğini düşünüyorum.
Vahşi tebeşir yaratıklara karşı savaşan, tebeşirden yaratıklar çizebilen Ritmatist denen seçilmiş insanların yanında normal bizim gibi insanlar birlikte yaşıyorlar.
Yazarın tebeşir yaratıklar fikri ve yarattığı dünya çok eğlenceli, okuması zevkli. Kitabı okurken "Bunu küçükken okusaydım matematik dersleri daha eğlenceli olurdu benim için" dedim. Çünkü bence bir çocuk kitabı okuduktan sonra matematikteki şekilleri buradaki şekillerle özdeşleştirip ona farklı bir gözle bakacaklardır. Bir çember çizmek yerine bir savunma çizgisi çizdiğini düşünmek zannediyorum ki daha eğlenceli, keyiflidir. Belki de böyle bakmazlar, bilemiyorum ama bende böyle bir his uyandırdı.

Büyük bir merak ve ilgiyle okudum. Hatırat okumayı sevdiğim için almıştım kitabı. Kitapta 1970-1990 arasında Irak'ta neler yaşandığını buna yakından tanık olmuş birinin kaleminden okuyorsunuz. Sonrasında yazarın savaş mağduru kadınların hayat şartlarını iyileştirmek için kurduğu Women for Women International (Kadınlar İçin Uluslararası Kadınlar) cemiyetinin kuruluşunu, yazarın dünyanın dört bir tarafındaki mağdurların yardımına koşarken kendi geçmişiyle yüzleşmesine tanık oluyorsunuz.
Zeynep Salbi'nin yaşadığı tereddütleri, endişeleri, korkuları okuyucularla paylaşması bence biz okuyucular için çok kıymetli.
Orta Doğu'nun, özellikle Irak'ın yakın tarihine ilişkin bir merakınız varsa okumanızı tavsiye ederim. Ayrıca İran ve Bosna Hersek hakkında da bahisler var.

Aile ve çocuk ilişkisi ile ilgili farklı bir bakış açısı sunduğundan okunabileceğini düşünüyorum. Yer yer katılmadığım noktalar var.
Bir de neredeyse her meseleye "Alice Miller diyor ki..." diye başlaması bir yerden sonra okuyucuyu baymaya başlıyor. Bir noktadan sonra direkt Alice Miller'ı alıp okumanın daha iyi ve anlaşılır olacağını düşünmeye başladım. Bu yüzden ben kitabı müstakil bir çalışma değil de Alice Miller'ın kitaplarına yapılmış bir şerh gibi gördüm.

Ahmet Ümit'in okuduğum ilk kitabı.
Kitap boyunca lüzumsuz, okuyucuyu bunaltan bir Beyoğlu tasviri var. Bu lüzumsuz tasvirler romanın okunurluğunu, sürükleyiciliğini düşürüyor. Kitap bir polisiye romanından çok seyahat rehberine benziyor. Sırf tarihî bilgileri vermek için yazılmış paragraflarla dolu kitap. Bu da bence romanın inandırıcılığını zedeliyor.
Tüm bunları göz ardı edersek rahat okunan, zihni yormayan bir kurgusu var.