E-Dergi

Vedat Türkali'nin kitapları bende hep bir yolda yuruyormus da o yolda gorduklerini anlatıyormus gibi gelir. Bu yazılar yasamadan yazılamaz gibi gelir bana. Belki de bu yuzden bu romanın kahramanının epeyce ileri yaslarda olması normal geldi. İlk başlarda sadece yaşlı bir insanın hayatıyla baslayan kitap biraz sıkıcı gibi sanki. Ama sonra o kadar renkleniyor ki hayat. Onun yaşlı olmadığını yasama hevesini kaybetmediğini goruyorsunuz. Ve oyle bir an geliyor ki kitap hiç bitmese diyorsunuz.

Evet kitap bir referans kitabı olabilir başka kitapların tanıtımı adına. Başlangıç da guzel ,ilgisini çekiyor insanın. Ama sonra, herseyin guzelini yazarın yapması, her seyin iyisini onun bilmesi, adamın egosunun buyukluğu rahatsız ediyor insanı. Ve bu zat yaptığı butun işleri sırf varlıklı bir aileye doğduğu için yaşıyor. Hayatına, sanata duyduüğu ilgiye saygı duyuyorum, ama imkanları olmasaydı butun bunları yapabilmek için gercekten caba sarfeder miydi merak ediyorum. Ve anlatımında oyle bir sey var ki, sanki kitap yazmamıs da bu insan benim hayatım boyle boyle diye anlatıyor sadece. Bu bir sure rahatsız etmeye basladı beni. Bir kitaba başlarken içinde hangi hazineyi bulacagımı merak ederek heyecanlanırım. Bu kitapta hazine yoktu, yanıma kalan sadece okumak için yeni kitap isimleri.

Allende bu kitabında Şilinin dışına çıkmayı başarmış denebilir. Genelde Pinochet dönemi baskıyı irdeleyen yazar, bu kitapta biraz daha geriye gidiyor, ve altına hücum zamanlarından bir hikayeyle çıkıyor karşımıza.Diğer kitaplarıyla (okuduklarım içinde) ortak olarak yaşanan aşkların kahramanları gene başkaldırmayı seven kadınlar. Ama hikayenin sonunu kabullenmek zor oluyor.Ne kitabın sonu mutlu ediyor sizi ne de kafanızdaki son.Okuyun kararınızı verin