E-Dergi

Annie Ernaux’un kitaplari nasil yorumlanir bilmiyorum, ama bu kitapta da, tum kitaplarinda oldugu gibi, hele hele Turk kadinlari, o kadar cok sey kendinden gorur ki. Zor olaylar paylasilir gibi, basitlesmez, ama sanki oz degerini anlarsin.

Cizimler cok guzel, fakat anlatim kopuk ve az. Coco Chanel’i bilip, cocugumla birlikte okuyup kendim anlatmaliyim gibi hissettim. Kac yasinda bir cocuga uygun, bilmiyorum. Cok basit kalmis, uzuldum.

Yazarla tanismak icin okudum. Satirlarin arasinda bol bol dusunup, hayal ederek okudum. Cok yavas ilerledim, ama bunu seve seve yaptim: yurudugu sokaklar, yanindan gectigi binalar, kiliseler, girdigi restoranlar, okudugu kitaplar, izledigi filmleri araya araya, etrafimdakilere sora sora. Surekli, o bahsetmese de, onun psikolojik rahatsizliginin verdigi davranislarini hayal ederek, cunlelerin arasini doldura doldura okudum. Ben cok begendim. Ayni zamanda bir eski Istanbul anlatisi.

Onceki kitaplarini okumadan da okunabilir. Sanatcinin resimlerini aciklamasi ilham verici. Kitap tum butunuguyle bir sanat eseri.

Reşit olmayan Cecile'in duygularını ve hissettiklerini bu kadar güzel ifade edip dile getirmesi: okurken büyük zevk aldığım bir kitap oldu. Bir solukta okunuyor, bir akşamda bitiyor bu kitap. Nefis!