E-Dergi

DKAB dersinde "Allah'ın izni olmadan bir yaprak bile düşmez" ayetini anlatırken, Fen Bilgisi'nde her bir yaprağın her bir hücresinde akıl almaz tezgahlarda işleyen o muhteşem fotosentez mucizesini kendi kendine olup bitiyormuş gibi anlatan bir ders dili sürüp gittikçe çocuklarımıza böyle bir bakış açısını kazandırmasını resmi eğitimden beklemek şu an için beyhude olur...aynen bunları yazmış yazar 157.sayfada. Sadece eleştirmenin kimseyi bir yere götürmediğinin farkındayız; ancak bu satırlar beni rahatsız etti. Eğitim sisteminin nasıl bir hale gelmesi gerekiyor? Dini öğretiler üzerine kurulu bir hale mi? Ayrıca çocuk kitaplarını hiç okumadım, çok sevildiği belli; ama diğer kitaplarından bölümlere ya da kendine gelen övgülere bu kitapta neden yer vermiş ben hiç anlayamadım. Bence çocuklar için yazmaya devam etmeli, kimseye tavsiye edemediğim için ayrıca üzgünüm.

Sosyal medya ve televizyonda da ön plana çıkmaya başaran yazarımız iki senedir hayatımızda. Tavsiyeleri kayda değer. Severek okuyoruz, yeni kitaplarını da dört gözle bekliyoruz.

Yazarın şimdiye dek yazdığı en kitap.

Anı olarak yer verilmiş kısımların bölüm sonunda olmasını dilerdim. Okuduğum yerden uzaklaşıp anıya gitmek çokça dikkatimi dağıtmış olsa da tavsiye edebileceğim bir kişisel gelişim kitabı. “Ben suçsuzum” diye bağırırken masaya vuran hiçbir suçluyu görmemiş kitabın yazarı da olan bu FBI çalışanı, çok enteresan gelmişti bu. Ya da gerçek mutluluk, sevinç hallerinde vücut ve vücut kısımlarımızın yerçekimine zıt hareketler yaparmış. Maalesef yalancıyı ayırt edebilmek için bariz hareketler yok diyor kendisi.

Youtube videolardan tanıdığımız Adil Yıldırım’ın Zamanın Sessiz Ruhu’ndan sonra okuduğum kitabı. Dün bitirdim. Son 20 sayfasında yoğunlukla ilk aşka değinmiş, şahsen benim için vurucu etkisi oldu. Ahh...Okuyunuz.