E-Dergi

Kendi içinde anlamsız duyguları olup, bu duygulara anlam veremeyenler bu kitapta çok şey bulabilirler. Benim için çok faydalı oldu bir nevi kendimle barışmama yardımcı kitaplardan biri oldu.

Kendini olduğun gibi kabullenip yapabidiklerinle mutlu olmayı öğreten bir kitap. Çizimleri ve hikayesi çok güzel oğlum cok begendi.

Oğlum o kadar çok beğendi ki kitabını gittiği her yere götürmek istiyor. Birbirine değer veren dostları anlatan güzel bir kitap.

Palahniuk ile ilk tanışmam ama son olmayacak!! Sisteme olan aykırı duruşu bildiğim gerçekleri gözden geçirmeme sebep oldu. Bazı bölümlerde sıkılabilirsiniz zira bolca temizlik bilgisi, wc arkası yazıları var ama bunlarda bile alt metinlerde bir direniş var! çok sevdim!

"Hepimiz aynı televizyon programlarını izliyoruz, diyor dudak. Radyoda aynı şeyleri duyuyoruz, birbirimize aynı şeyleri söylüyoruz. Hayatın hiç sürprizi kalmadı. Hep aynı şeyler olup duruyor. Tekrarlar...Çok yakında aynı anda aynı şeyleri düşünmeye başlayacağız. Mükemmel bir uyum içinde olacağız. Senkronize. Birleşmiş. Eşit. Kati. Karıncalar gibi. Böcekler gibi. Koyunlar gibi."

“Dışarıdaki dünyada televizyon denilen ruhlar insanları ziyaret ediyor. Ruhlar radyo tabir edilen şeyler vasıtasıyla insanlarla konuşuyormuş. Bir arada olmaktan nefret ettikleri ama yalnız kalmaktan da korktukları için insanlar telefon denilen bir alet kullanıyorlarmış.”

kitap bitti ve sonra düşündüm... düşündüm... Murakami bu kitabı niye yazmış! bulamadım...

"Mektuplar, kâğıttan başka bir şey değil, dedim. Yakılsalar bile, yürekte kalması gereken, kalır, ve yakılmayıp saklansalar bile, kalmayan kalmaz."