E-Dergi

Roman kurgusu ve sürükleyiciliği güzel. Sayfa 405 de Yunus'un İskender'e ziyaretinde söylediğiyle sarsılıyorsunuz. Bir an önce kitabı bitirmek için elinizden bırakamıyorsunuz.

Yazar gazetelerin 3. sayfalarındaki konuları alıp yaranın gerisinide anlatmak istemiş.

Evet ''herkes'' için yazılmış. Ama sadece ''elit'' için yazılanlar mı daha sanatsal oluyor? Ben romanı beğendim ve tavsiye ederim okuyun.

Erkek kılığına giren Elif Şafak erkeklere soruyor. Romandan bir alıntı:

''Büyüdükçe ve peşinden koştuğu her emeli elinden kaçırdıkça bütün güzel şeylerin geçici olduğuna karar verdi. İnsanlar hoş bir kadın gördüklerinde zamanla saçlarının ağaracağını ya da cildinin sarkacağını düşünmüyorlardı, bunların olacağını bildikleri halde. Onun yerine bir anın cazibesini alıp zihinlerinde ebedileştiriyorlardı. KİMSE GÖRMEK İSTEMİYORDU GÜZELLİĞİN , ZAMANIN SİYAH KADİFESİNDE ERİMEYE MAHKUM BİR KAR TANESİ OLDUĞUNU.''

Romanı bitirince ben dedim ki herşey gözle görüldüğü gibi değil.

Candy:
''George'' dedi.
''Ha?''
''O köpeği kendim vurmalıydım, George, '' dedi. ''Köpeğimi bir yabancının vurmasına izin vermemeliydim.''

Yukarıda yazılanlar kitaptan bir alıntıdır. Niye mi yazdım? Roman bitince bu cümleler düşündürdü beni çünkü. Sizde düşüneceksiniz. Şiddetle okumanızı tavsiye ederim.

Yaşayan en büyük Kırgız yazar CENGİZ AYTMATOV'dan bir öykü.

Bir alıntı;

'' Bu sonsuz genişlik içinde kayıkta bir insan hiçti, bunu hemen anlardı. Ama o insan gene de düşünebilir, düşündükçe Deniz'in, Gök'ün yüceliğine erişirdi. Ancak düşündükçe doğa güçleriyle, evrenin derinliğiyle boy ölçüşebilirdi insanoğlu. İşte bu yüzden yaşadığı sürece deniz gibi güçlü, gök gibi sonsuzdur; çünkü DÜŞÜNCENİN SINIRI YOKTUR. Ölünce bir başkası daha ötesini düşünür, ondan sonraki daha ötesini, böylece sürer gider. ''

Kısa hikayelerden oluşan Cengiz Aytmatov'un bu kitabında benim en çok hoşuma giden hikaye 'DEVE GÖZÜ' oldu. KIZIL ELMA ikinci sırada tabi ki...

DEVE GÖZÜ'nden bir alıntı;

' Şunu bilmelisin ki, hiç kimse bir başkasının düşünmesine, bir şeyi arzu etmesine ya da hayaller kurmasına engel olamaz. İnsanları hayvanlardan ayıran da işte bu düşünme, hayal etme özellikleri, düşünme yetileridir.'

''- Bak ihtiyar, senin bu masalların, bu boş şeyler beni hiç ilgilendirmiyor. Ana-Beyit umurumda değil benim, bana hiç güvenme.
- Haa, şunu baştan söylesene.. Ne diye masaldır, boş şeydir, falandır, filandır diye geveliyorsun? Demek ki seninle konuşulacak birşey kalmadı..
- Ne sandın ya? İşim-gücüm yok da o boş şeylerle mi uğraşacağım! Hem de niçin? Ne yararı olacak? Bir ailem, çocuklarım var benim. İyi de bir işim var. Durup dururken ne diye rüzgara karşı işeyeyim? Bir telefondan sonra kıçıma bir tekme atsınlar diye mi? Yoo, ben yoğum bu işte. Beni bağışla. Teşekkürler.
- Teşekkürün de senin olsun! Demek kıçına tekme atarlarmış.. Demek oluyor ki sen kıçından başka bir şey düşünmüyorsun, yalnız kıçını düşünüyorsun!
-Evet, tam söylediğim gibi. Yalnız kıçımı düşünüyorum. Sen boşuna konuşuyorsun. Hem sen nesin ki? Bir hiç! Ama biz soframızda aş olsun, ağzımıza tatlı bir şey düşsün diye, kıçımızı düşünmek, kıçımız için yaşamak zorundayız.
- Evet evet anlaşıldı. ESKİDEN İNSANLARI KAFALARI İLE DEĞERLERDİRİR ve KAFALARINA BAKARLARDI. ŞİMDİ İSE KIÇLARINA DEĞER VERİYORLAR DEMEK!''

Sadece kıçlarını düşünmeyenler mutlaka bu kitabı okumalısınız. Yoksa sizde MANKURTLARDAN mısınız?