E-Dergi

Okurken insanı sebepli sebepsiz bir ağrının içine çekiyor. Kararıyorsun, taşrada kışın ortasında sevmediğin, sevemediğin insanlarlaymış gibi hissediyorsun.
Yusuf Atılgan/Anayurt Oteli kahramanı Zebercet'in yalnızlığını ve mutsuzluğunu anımsattı.

"yaşamanın bir sebebi yok...sebebi biz uyduruyoruz. yaşamak bu demek, hayat denen bu şeyi sürdürebilmek için bir sebep yaratmak." (s. 105)

Dünya Ağrısı kitabından sonra bende tam bir hayal kırıklığı yarattı.Ayfer Tunç severim ama buram buram kadın yazar kokan ,hikayesi de son derece sığ bir roman. Dünya Ağrısı altında ezilir, gider.

Hayatın herkes için çok da kolay olmadığını ve ön yargılarla yaklaşılan pek çok kavramın (tinerci/sokak çocuğu/travesti/eş cinsel/heteroseksuel/evli-barklı gibi) bıçak gibi acıttığı bir hikaye.insan olmayı bir kenara bırakıp kimlikleri,tercihleri kategorize edenlerin okuması dileğiyle..

Sürükleyici, sarsıcı,bazen rahatsız edici, yer yer şaşırtıcı,bazen abartılı,keşke sonu da tatmin etseydi, ters köşe yapsaydı dediğim ; okurken "Kerem" karakterini gözümde androjen manken Andrej Pejic miş gibi canlandırdığım takip edilesi yazarın kitabı. .

Edebi kaygıları olmadığı için bu beklentiyle yaklaşılmadığı sürece, akıcı, naif, insani değerleri anımsamak için bile okunası bir kitap.