E-Dergi

Kitabı okumaya başladığımda yarıda bırakma ikilemini çok yaşadım. Bunun nedeni çok fazla denizcilik terimi olmasıydı. İlk zamanlar açıp tek tek anlamlarına bakmaya çalışıyordum. Ama kitapta az daha ilerlediğimde de" iyi ki devam etmişim" dedim. Kitabın son sayfasında denizcilik terimleri ile ilgili bir sözlük olsa fena olmazdı sanki.

"Nitekim deniz de bağrına atılan taşı unutur ama o taş yine oradadır ve oradan bir daha çıkmaz." s.159

Orhan Pamuk’un en çok dile çevrilen, en çok satan, en çok ödül alan kitabı ve edebiyatımızın en iyi postmodern örneklerinden biri.

Kitabın sonundaki Orhan Pamuk un son sözü çok hoşuma gitti. Kitabı okurken 6 sene araştırılarak yazıldığını anlayabiliyoruz. Öyle detaylar var ki gerçekten nakkaşhanede yetişen biri yazmış gibi.

Sözün özü çok iyi bir kitap bence. Sadece kafanızın dinç olduğu bir dönemde okumanızı tavsiye ederim.

"Ölüler aleminde gövdesiz bir ruh nasıl gerçek bir mutluluk sebebiyse yaşayanlar arasında da en büyük mutluluğun ruhsuz bir gövde olacağını ne yazık ki kimse ölmeden anlayamıyor."

Martin Eden, Jack London' un hayatının bir bölümünün;kendi deyimiyle yük hayvanı olduğu dönemlerinin romana kurgulanmış hali , bu nedenle yarı otobiyografik diyebiliriz. Okumadan önce yazarın biyografisini okumanızı tavsiye ederim. Keşke ben de öyle yapsaydım : )

Çok kaliteli ve etkileyici. Geç kaldığım kitaplardan, siz geç kalmayın!

Mücella, yaşanamamış bir hayat hikayesi. Sınırları bir karayemiş ağacıyla çizilmiş ve daima dümdüz bir çizgide hiçbir şey yaşamadan sadece yaş alabilmiş, yapayalnız kalmış bir kadının hayatı. Bir evin içine sığmış bir ömür.

Aslında kitapta mevzu sadece Mücella da değil. Mücellanın dünyasından çok partili dönem, kıtlık, ihtilal zamanları, elektriğin bir eve girişi, aydınlandıkça dağılan evler, ani ve genç ölümler, yokluk ama aynı zamanda varlık, savaşın tükenmek bilmeyen hezeyanları işlenmiş usulca..

Nazan hoca son kitabı "Yerli Yersiz Cümleler" de bu kitaptan şöyle bahsetmiş: " Yazının hayata borcu vardır. Mücella yazının hayata borcunu ödemek için yazıldı." (s.38)

Hindistan, Kanada ve Sicilya; üç kültür,üç kadın,üç mücadele. Tek istek:Özgürlük.

Özellikle Smitha'nın Hindistan'daki hikayesi beni çok etkiledi. Öyle ki bazı gelenekler bana kurgu gibi gelmiş,inanmamıştım. Araştırıp gerçek olduğunu öğrenince dehşete düştüm.

Edebi anlamda müthiş diyemem,çok akıcı,kolay okunur bir kitap.

“Hatta bir inek olarak bile doğmuş olmayı tercih ederdi, en azından saygı görürdü.”