E-Dergi

Bu kitapta alışık olduğum öykülerin biraz dışında bir üslup var. Bazı öyküler zor anlaşılıyor, olayın ortasından başlamış da okuyucu sanki olayı biliyormuş gibi devam ediyor lakin. Ağzıkaralarla ilgili hikayesi kitaptaki en sevdiğim hikaye, Oğuz Atay sağolsun. Kitaplarla kalın...

İhsan Oktay Anar'ın bütün eserleri benim nazarımda şaheser değerindedir lakin Amat okuduğum en güzel kitabıydı. Fazlaca kullandığı denizcilik terimlerine bir süre sonra alışıp kurguya kendinizi kaptırıyorsunuz. Ama kitabın can alıcı noktası kurgusundan ziyade sorguladığı şeyler. Ölümsüzlüğe başka bir pencereden bakmamıza olanak sağlamış Anar. Zaman sürekli ileriye dönük akarak mı ölümsüz olunabilir sadece yoksa zaman içinde bir döngü de hapsolarak da olunabilir mi? Kullandığı metaforların muazzamiyeti sizi kitaba daha çok bağlıyor daha çok sorgulama ve araştırma işine girmenize neden oluyor. Amat geminin adı ve İbranice gerçek demek, Arapça da ben öldüm demek. İroninin güzelliğine bakar mısınız. Rivayete göre bu tayfanın hepsi günahlarından kaçmak isteyen günahkarlar ve ruhlarını şeytanın gemisinde bulan zavallılar. Kitabın müphem bir finalinin olması da kafamızdaki sorgulama döngüsünü daha da tetikliyor.

Yazarlığa giriş tadında bir kitap. Virginia Woolf'dan öğütler alarak bu yolculuğa adım atmış oluyorsunuz.Aynı zamanda biraz hikayeselleştirildiği için hoşuma gitti.