E-Dergi

okurken aşık olunan bir kitap.zaten dostoyevskinin hangi eseri öyle değil ki.suç biziz diyor dostoyevski.suç toplum,suç sartlar, suç hersey ve aslında hiçbirşey diyor.ve en çok değindiği konuysa kimsenin cezalandırma hakkına sahip olmadığı daha doğrusu olamadığı.çünkü biz kendimizi, ancak kendimiz cezalandırabiliriz yada ancak kendimiz yargılayabiliriz.kitaptaki ana konu bir cinayet ve ardından gelişen psikolojk bunalım.raskolnikovunki bir zevk değil,bir saplantı değil...önce sadece paraya duyduğu ihtiyactan ve ardındanda kendini kanıtlama kendini bişr napolyan yada başka biri sanma düşüncesi.ve onu köprünün diğer tarafına gecirmeyen aslında olağan üstü insanların napolyonlar değilde halk olduğunu anlamasıdır.temelden yanlış olan bir teorinin çok sonradan fark edilmesi ve mahvolan bir yaşamın nasıl tekrar ışığa kavustuğunu anlatan kitap hayatımda okuduğum en etkileyici romandır.ve tek aşık olduğum roman:))

hangimiz hayata bazen onun kadar yabancı olmuyoruzki.annemizin basında ağlamasakta,bir cinayeti sinek öldürür gibi işlemesekte bazı anlarda hangimiz ondan farklı oluyoruz.albert camus un- hayat boştur düşüncesinden yola çıkarak yazdığı kitapta; boş bir hayattan öte, dolu bir hayatın boş bir insanını anlatması kitabı şahesere dönüştürüyor.bir insanın umursamazlığı ancak bu derece ustaca ve sıkmadan anlatılabilirdi.hergüne boş başlamak ve hergünü boş bitirmek ancak bu derece zevk verebilirdi okuyucuya.

erguvan güzeli bizi dönemin istanbuluna dötürüyor bir yandanda harika bir aşkın müthiş bir savasın içine sokuyor okuru.iyi bir dille yazılan sadece ve fazla karısık olmayan ancak cok zevkli ve bir okunusta bitirilecek türden bir kitap.herkese tavsiye ederim

"kitapta yer verilen konu sanat tutkusunun insan a neler yaptırabileceği.harika bir kitap.paul gauguın in yaşamıyla olan benzerlik sayesinde daha etkileyici bir hal almış.karakterlerin hal ve durumları ve özellikle gözlemlerini yazar çok iyi anlatmış.ancak bence sadece sanatla ilgili gibi görünmesine karşın derinlerinde şu soru var''sizin hayatınızı mahvetmek için bir amacınız varmı?''kitaptaki karakterimiz charles sanat için hayatını mahvediyor herkes ondan nefret etse bile umrunda değil ve eminim okuyan herkes kızıyor başta.ama bu onun yaşamı ve kimse bunu soyutlayamaz.ne isterse yapar isterse hayatını mahveder.bu yüzden ona kızmamız doğru olmaz çünkü o doğru olanı yapıyor.amacı için hayatını mahveden bir adam ama sonsuz bir mutlulukla birlikte mahveden.hepimiz mutluluğu aramıyormuyuz zaten...sanırım kitaptan çıkarılması gereken ders amacların bizi ayakta tuttuğu ve onlara sıkı sıkıya bağlanmamız gerektiği bir amacımız olsunki hayatımızın bir anlamı olsun ve bir amacımız olsunki hayımızı mahvedelim bizde..."
alınmıştır.

kitabı okuduğumda aslında ne kadar zayıf olduğumu farkettim herşeye.çünkü güçlü olmak birinden nefret etmek ve bunu ona ödetmek değil evet bu değil.dave pelzer ın yaptığı şey belki nefret etmemek.çünkü nefret etmediğiniz zaman zincirleri kırıp tüm güce kavusuyorsnuz gerçekten.dave pelzer dan öğrenilecek çok şey var çünkü o hayatta kalmayı başardı ve bunu kendi başına yaptı.hiçbir dala tutunmadan çünkü onun hiç dalı olmadı.kötü bir çocukluk geçirmiş ancak o tüm aşağılamaları içine atmış belki ,belkihepsine boyun eğmiş ve belki hep yere düşmüş.ama sonuçta herzaman ayağa kalkmayaı başarmış.artık bende kimseden nefret etmememye çalışıyorum.nefret etmedikçe nun gibi yaşam nedenimi biraz daha iyi anlıyorum.dediği gibi herzaman yere düebilirsin ancak herseferinde ayağı kalkmayı başarırsan sayı yaparsın.dave pelzer ın sevgisi sizede yansıyacak onu kendinize öyle yakın hissedeksiniz ve yazdığı her sözcükte sonsuz bir sevgi kimsenin sahip olamadığı bir sevgiyi göreceksiniz herkese öneririm