E-Dergi

Sizde de oluyor mudur bilemiyorum tabii ama ben, yahudi soykırımı ile ilgili okuduğum tüm kitaplarda bir ikilem yaşıyorum. Yahudilik ve vicdan kavramları arasında sıkışıp kalıyorum, her neyse.
Kitabı okumaya başladığım anda, içimde bir sıkıntı ve hüzün baş gösterdi ve ta ki kitabı bitirinceye kadar da yakamı bırakmadı. Anne' nin öleceğini bilmek ve bunu bilerek sayfalara aktardığı duygu ve düşünceleriyle onu tanımak! Acı.
Ve Nazım'ın şu dizeleri hiç çıkmadı aklımdan ;
Çocuklar öldürülmesin !
Şeker de yiyebilsinler ......

Fantazya türü,kitaplığımda hiç olmadı bugüne kadar.Tidbeck'i, Knaussgard' ın röportajlarını okurken keşfettim ve bir şans vermek istedim ve şimdi iyi ki diyorum.Zemine oturtulamayan bilim kurgu yapıdan çok farklı bir tarzı var yazarın.Şaşırtan,düşündüren,hatta kimi zaman huzursuz eden hikayeler okudum bu kitapta ve hemen ardından Amatka kitabın aldım.

Ortaokul yıllarımda halk kütüphanesinden ödünç alıp okumuştum ve biraz ağır gelmişti, geçtiğimiz yıllarda da çocuğumun okulundan istediler ve tabii tekrar okuma fırsatım oldu. Ne kadar kendine has ve büyülü bir havası olduğunu o zaman farkettim. Hala da ara ara açar okurum, bitirdim diyebileceğiniz bir kitap değil bence

Naif.Süper' de Norveçli yazarlara özgü bir durağanlık, gereğinden fazla sadelik var. Öylesine relaks bir hava var ki kitapta, en karamsar satırlarda dahi bir rahatlık ve üzerinde düşünmenizi mecbur kılan bir akış hissediyorsunuz. Knaussgard'ı okurken denk geldim Erlend Loe'ye ve anladım ki kuzey edebiyatı beni dingin kılıyor ve iç dünyama iyi geliyor. Hızlandırılmış yaşamlarımızda ihtiyacımız olan bu yavaşlatılmış, olabildiğince de yalınlaştırılmış kitaplar bir hayli gerekli.

Çok hoşuma gitti bu ayraçlar, yazarın hayatı ile ilgili bilgilendiriyor sizi. Tek problem, yazılar çok küçük en azından 40 yaş sonrası için :))