E-Dergi

nübüvvet müessesi müştemilatıyla incelenmiş.

doktora tezi olarak hazırlanmış bir kitap. Kur'an'ın hitap olduğunu ve vahyin yukarıdan aşağı ve dahî aşağıdan yukarı çıkan bir gerçeklik olduğunu muhtelif örneklerle anlatmış. Kültürel antropolojinin vahiydeki karşılığı...

Bu kitabın konusu tefsir usûlünün ne olduğunu anlatmaktır; hedefi ise anlama ve yorumlamaya esas olacak tefsir teorisini, metodolojiyi ortaya koymaktır.

Kur’an’a göre en temelde ilişki, isteme-istememe (yapma, yapmama, tutum, tavır ve fiil) olarak ed-Dîn’i de kuran –hatta Tanrı’yı da bağlayan– ahlakın a priori kategorik buyruğu olan “İyiliğin karşılığı iyiliktir.” (55/60) diyalojik ilkesidir. Bu ilke, menfaate dayanan basit bir ticari ‘alış-veriş’ değil, “İyilik, doğası gereği iyiliği celp eder.” anlamındadır. “Eğer sana yapılan (iyiliğe ve kötülüğe) daha iyi olan bir iyilikle mukabelede bulunursan, seninle arasında düşmanlık bulunan kişi, sıcak bir dost oluverir.” (41/34) tavsiyesi, iyiliğin insan tabiatındaki özelliğini ortaya koyar...

Anlama-yorumlama faaliyetinin sübjektif karakteri gözönüne alındığında ve Tefsir Tarihi'nin ortaya koyduğu örneklerde elimizdeyken, Kur'an'ın herkesçe kabul görecek şekilde tek ve nihaî yorumunun yapılabilme imkânının bulunamayacağı aşikârdır.