E-Dergi

20.yy'ın iki büyük savaşına tanık olan Hermann Hesse, kendisine Nobel Edebiyat Ödülünü de kazandırmış olan bu eserinde geleceğe (23.yy'a) yönelik ütopyasını anlatır. Aynı zamanda bir bildungsroman örneği sayılan eserinde, kendini sürekli yeniden inşa eden ve arayış içinde olan roman kahramanı aracılığıyla hayatın gerçeklerini küçümseyen ve salt us'u ve sanatı merkeze alan bir yaşantı/yönetimin boş ve yıkılmaya mahkum olduğunu savunur. Nazi döneminde savaşa hizmet eden aydınlara ve kendini yaşamdan soyutlayan entelektüalizme yönelik bir eleştiri olarak okunabilecek bu romanda sanat, eğitim, ahlak, insanlık tarihi üzerine son derece ikna edici ve yoğun düşünceler sizleri bekliyor. Kitabın sonundaki hikaye ise adeta başlı başına bir şaheser.

Yüzyıllık Yalnızlık, Kolera Günlerinde Aşk, Kırmızı Pazartesi gibi büyülü gerçekçilik akımının güzide örnekleri ile kıyaslamak mümkün değil. Çünkü Marquez uzun süren bir insan ömrünün özeti de sayılabilecek bu romanında yaşlılık, yalnızlık, aşk, tutku ve her şeye rağmen umut gibi konuları işlerken bilindik üslubunun dışına çıkarak gerçeği bizleri fazla büyülemeden anlatmış. Başka bir deyişle bu romanın gerçeği büyüsünün önüne geçmiş. Marquez'den beklentisi daima Yüzyıllık Yalnızlık olmayanlar için güzel bir kitap.

Alt yapısını Nietzsche'nin ve Freud'un öğreti ve tespitlerinin oluşturduğunu düşündüğüm kitaptır. Bu kitapta üstün insana giden yolda kişiliğini yeniden ve yeniden bozup dağıtan insanın çektiği dayanılmaz varoluşsal sancıları ve doğduğu ana, yani masum olduğu ve suçun henüz başladığı ana yani anneye ve bir anlamda evrene geri dönme özlemini okudum. Edebiyattan beklentisini yüksek tutanları hem edebi değeri ile hem de felsefesi ile yoğun ve güzel bir kitap bekliyor.

Kitabın ana karakteri 'maskaralıklarıyla' bizi güldürürken; asıl maskaranın 'normal' sayılan insanlar olduğunu gösterir. O, işte bu 'normallerin' dünyasında tutunamamaktadır. Dostoyevski'nin değerli kitaplarından.

Abartıldığı kadar etkileyici değil. Okunur fakat beklentinizi yüksek tutmayın.