E-Dergi

Dil, anlatım, kurgu bakımından tüm Elif Şafak romanları gibi enfes. Daha ilk sayfasından okuyucuyu içine çekiyor ve kah İstanbul sokaklarında, kah Arizona çöllerinde dolaştırıyor. Karakterlerin her biri, birbirinden ilginç hikayeleriyle adeta yanınızda nefes alıyor. Diğer yandan, Türk-Ermeni meselesi konusunda da cesur denebilecek bir eser. Eleştirilerde çokça yer alan Türk düşmanlığı gibi bir şey de göremedim ben. Kesişen hikayeler üzerinden empati kurmamızı sağlıyor sadece. Geçmişi silmeye çalışanlar ve geçmişte yaşayanların hikayesi...

Günlük hayatta sıradan bir şekilde kullandığımız kelimeler Ali Ural'ın bakış açısıyla ve birçok yazardan alıntılarla yorumlandığında ne kadar derin anlamlar içeriyor. Ali Ural'ın şiirsel üslubuna alışkın olmayanlar için ağır olabilse de, düşünerek okunduğunda kendine hayran bırakan bir eser.

Yazarın Suskunlar dışındaki bütün eserlerini okudum. Amat da o ince mizahi üslubu, birbirinden ilginç karakterlerin birbirinden ilginç hikayeleri ve ölümsüzlük temalı kurgusuyla yine bir Anar klasiği. Başlarda, içerdiği yoğun denizcilik terimlerinden dolayı yazarın diğer romanları kadar lezzet alamayacağımı düşündürtse de, kısa sürede beni içine çekmeyi başardı. Anar sevenlerinin kesinlikle okuması gereken bir eser diye düşünüyorum.

Mahrem hakkında bu kadar az yorum yapılmış olmasına çok şaşırdım doğrusu. Bence Elif Şafak'ın en önemli romanlarından. Sadece içerdiği "nazar sözlüğü" için bile okunması gerekir diye düşünüyorum.

Satranç tutkunları için romanı cazip kılan, kitaptaki satranç teması. Hayat ve satranç arasındaki ilişki çok güzel anlatilıyor. Ama satranç hakkında hiçbir fikri olmayan bir insanın da kitaptan zevk almaması için bir neden yok. Çünkü romanın asıl vurucu tarafı, insanın hiçlik karşısındaki ruhsal durumunun psikolojik analizi.