E-Dergi

Judith McNaught, geleneksel çizgisini yine bozmayıp, harika bir aşk romanına imza atmış. Mutlu sonla biteceğine emin olduğunuz halde sabırsızlık ve gerginlikle okuyorsunuz.

Kısa öykülerden oluşan bu kitap, melankolik bir anlatımla hayatın görmeyi reddettiğimiz yüzünü anlatıyor. Edebiyat açısından değerli olmakla birlikte, sadece heyecan ve aksiyon arayan okuyucuları çekeceğini düşünmüyorum.

Son sayfaya gelindiği anda üçüncü kitaba hiç ara vermeden başlanması gerektiğini hissettiren sürükleyici bir roman. Dünya çapındaki ününü hakettiğini düşünüyorum; olağanüstü bir hayalgücü.

Türkiye'ye ait son bir umudumun kaldığı bu dönemde bu kitabı okuyunca artık iyice yerl bir hissediyorum kendimi. Korku politikası, bastırma, uyutma, inandırma, beyin yıkama... Tam biz ve dünyanın hali. Savaş sebeplerini açıklayışı halimizi anlatmaya yeter de artar bile. Teleekranla bağdaşan telekulaklar, dinlenen halk, umursanmayan halk, buharlaşmayla bağlaşan ergenekon, yargısız infaz, aylarca basında yer aldığı halde sanıklara açıklanmayan iddianameler... Son bir ümidi olan kimse bu kitabı okumasın, lakin dünya üzerinde dünya hakkında yazılmış en muhteşem kitap. Neden klasik olduğu tartışılamaz bile.

Bu aralar çoğu yazar yazarlık üzerine ve "edebiyat" "suç" "ceza" "... ve ceza" "suç ve ..." şeklinde eserler çıkarıyorlar. Ayça Şen de aynı temayı kullanmış. Beğenmedim diyemem ama elimde sürüklendiğini itiraf etmeliyim.