E-Dergi

Anlamsız korku öyküleri yerine, iyi yazılmış ve derinliği olan "gerilim ve heyecan" öyküleri seven biriyseniz, bu kitap size göre; fakat aksi takdirde sıkıcı bulabilirsiniz. Bazı hikayelerin konuları ve içerdiği betimlemeler gerçekten muazzam, örneğin "dinleyici" ya da "kadim büyüler" gibi gayet sürükleyici ve yaratıcı bir kalemden çıkmış olduğu belli olan öyküler oldukça dikkat çekici. Korkmak değil, ama "ürkmek" ve iyi vakit geçirmek isteyenlere tavsiye edilir...

Klasik "aşk" kavramı üzerine olan tüm düşüncelerinizi sarsmaya aday bir kitap. Öncelikle bence oldukça nesnel yazılmış; zaten bu tür bir konu, ancak duygulardan olabildiğince sıyrılıp yazılabilirdi.
Hipotez şöyle: Schopenhauer, sıradan insan duygularının aksine, bilimsel ve nesnel bakılabildiğinde, aşk ve duygu dediğimiz durumun 'mekanik' ve mantıksal bir açıklamasının daima olduğunu ve bunun, doğanın gelecek nesiller oluşturmak için "çoğalmak" eyleminin bir şekilde isimlendirilmesi olduğunu söylüyor ve aşkın, akılcı ve yarı bilimsel bir tanımını yapmış oluyor. Fakat eklemeden geçemiyor: Aşk denen şeyle insanoğlunun yüzyıllardır bunca uğraşından, hakkında şiirler yazıp, şarkılar söylemesinden sonra, salt duygusal aşkın varlığını da yadsıyamayız! Ayrıca cinsellik ve aşk arasındaki kopmaz bağı, nedenleriyle açıklıyor. Son derece yararlı bir kitap; tabii yoğun düşünmeyi sevenlere...

Ayşe Arman bence bu kitabı yazmamalıydı, zaten Türkiye'de en son yazar olacak kişi de O. Kitapta anlatılanlar belki eğlenceli, ama eğer bir deneme-anı kitabı okumak hoşunuza gidiyorsa gerçekten yaşamı "önemli" birilerini okuyun derim. Ama benim gibi "bir göz atayım" diyorsanız bence biraz hataya düşmüş olursunuz ki pek tavsiye edemeyeceğim. Bence Arman, sadece köşe yazısı işiyle ilgilense çok daha iyi olurmuş.

Kitapta yazar bir avukat olarak çıkıyor karşımıza; sakin bir konuşma havası içersinde ustaca kullandığı ironi ile eski yaşantısını, çevresini, insanları ve çıkar ilişkilerini, mesleğini ve nice değerleri sorguluyor. İnsanların ve sahte hayatımızın budalalığı üzerine yazılmış bir kitap. Fakat, öykü ve deneme havasında geçen kitap yer yer ağır olabiliyor; keşmekeş, daha ilk sayfadan başlıyor, son sayfaya kadar sürüyor. Bunun haricinde kitap, tam anlamıyla ince bir zeka ürünü. Tavsiye edilir...

İtiraflar, Rousseau gibi edebiyatta ve düşüncede çığır açmış bir yazarın bence en iyi eseri. Kitapta bulunan, ve zamanına göre oldukça cesurca yazılmış itiraflar ve dolayısıyla düşünceler gerçekten etkileyici.Yazarın hayata karşı hem umutlu, hem de karamsar yapısı kendini belli ediyor yine, ama bence Rousseau'nun "Yalnız gezerin düşlemleri" adlı kitabı da okunmalı; tümüyle güzel bir kitap, yaşamı ve hayatın anlamı ile anlamsızlığını derinlemesine irdeliyor. Unutmayın, sonuçta Dostoyevski bile Rousseau okumuştur, çağdaşlarına yolu açan bir yazar; tüm kitapları okunmalı.