E-Dergi

Bu kitap mükemmel bir romandır. Öte yandan, içinde Yakup Kadri konuşur. Kurmaca olaylar aslında yaşanmış olayların başka isimlerle zapta geçirilmiş halidir. Yazarın düşünceleri, karakterlerin tepkileri ve diyalogları haline gelmiştir. İç-içe geçmiş uzun soluklu 4-5 hikayeden oluşan eserde, siyaset, aşk, devrim, sosyolojik gözlemler, tarih, psikoloji aynı üstün bilgi seviyesinde ve sanatsal yetkinliği zirvede bulunan bir kalemden aktarılır.

Kitap yarı roman yarı deneme olarak yazılmış. Yazarın evlilik, ahlak, kadın-erkek ilişkileri ile ilgili fikirleri suni bir biçimde uzatılan bazı diyaloglara yedirilmiş. Ne var ki, adı geçen konularda derinlemesine bir tartışma yapılmadığı gibi, roman kimi zaman ani bir biçimde mizahi ve daha yüzeysel bir biçime bürünüyor. Hüseyin Rahmi'nin bazı diğer eserlerindeki renkli ağızlar, İstanbul'un otantik sosyal ve görsel panoraması, az bilinen yaşamöyküleri bu eserde kısıtlı miktarda bulunuyor. Dahası, olay örgüsü belli bir yönde akmak yerine anlaşılmaz rastgele yollara saparak bütünlüğü bozuyor. Eserin önemli bir olumlu yanı dilinin Hüseyin Rahmi'nin daha erken yapıtlarına göre daha sade ve günümüz Türkçe'sine daha yakın oluşu.

Çoğunluğu yazıldığı dönemin (1990'lar) olaylarına ve genel görünümüne dayanan analiz ve tahminlerden oluşan bir kitap. Felsefe, sosyoloji, vs. alanlara fazla dokunmayan bir uluslararası ilişkiler çözümlemesi. Çevirisi iyi. Basım kalitesi düşük. Konu ve mehazlar itibariyle güncelliğini kaybettiğini düşünüyorum.

Cok kaliteli bir kurguya, dile, ve hayranlik verici olcude sanatsal bir yapiya sahip, yaraticiligin, cesaret, ve icgorunun caglayan gibi patladigi bir roman. Romanin ulastigi en yuksek noktalardan birisi. Konu olarak biraz Vedat Turkali, Oguz Atay, ve baska diger "devrimci" romancilarimiza hayli benziyor. Romanin konusu, ozgunluk ve evrensellikte eksik kaldigi icin, eserin Asil topugunu olusturuyor. Her ne kadar yazarin karakoyun ilan edilmesine kadar vardigini bildigimiz nesnellik ve ozelestirideki israri esere sinmis olsa da, konunun defalarca islenmisliginin getirdigi tekduzeligi yikamiyor.

Kitaptaki karakterler sadece gezdikleri sokaklar, yuzlerindeki tebessum, vs. acisindan anlatilmis. Insandan ziyade gaz bulutuna benziyorlar. Bu karakterler ne dusunur, ne hisseder, hangi baglamda hangi catisma ve uzlasi aglarinda var olurlar, belli degil. "Benim Adim Kirmizi"da degisik renkte murekkeplerin itiraflarini, ozlemlerini, dusuncelerini kurgulayan Orhan Pamuk gitmis, yuzlerce sayfa boza, pilav, zerdali anlatan bir yazar gelmis.