E-Dergi

Ferrarisini satan bilge'yi okuduğumda, oradaki ritüellerin bizdeki tasavvuftan tek farkının, ibadet tarzı olduğundan bahsetmiştim. Kozadan Kelebeğe kitabını okuduğumda ise, yazarın hala aynı yolda olduğunu farkettim. Yani kitaptaki bilgi ve tecrübeler gerçekten müthiş. Birşeyler kazanmak isteyen bir okura çok şeyler katabilecek cinsten bilgiler. Yalnız tek eksiği bu bilgilerin budist felsefesine dayandırılması. Kitapta bahsedilen kişisel gelişim ritüelleri, İslam'daki tasavvuf anlayışıyla birebir denecek kadar benzerlik taşıyor. "Budist felsefesi İslam'dan daha eski bir felsefe" şeklinde bir savunma akla gelebilir, lakin bu düşünce doğru değil. Zira İslam'ın yeryüzündeki varlığı ilk insanın yaradılışına kadar uzanmaktadır.
Kısacası, kitaptaki bilgiler çok faydalı ve uygulanması gereken bilgiler. Yalnız bu bilgilerin kaynağının Tasavvuf olduğunun bilinmesi, okunan bilgilerin hazmedilmesi açısından daha faydalı olacaktır.

Eşsiz bir güzelliğe sahip bir yorga olan Gülsarı ile sahibi Tanabay arasındaki bağı anlatan güzel bir kitap. Atın ve sahibinin başından geçen olaylar çerçevesinde, o dönem Rusya'sının komünist yönetimine eleştiriler yöneltiliyor. Aytmatov komünizme yönelttiği bu eleştiriler bağlamında asıl komünizmin bu olmadığını ifade etmeye çalışıyor ve kendi tabiriyle "gerçek komünizm"in övgüsünü yapmaktan geri kalamıyor. Her idare şeklinin iyi ve kötü yanları olduğu gibi, komünizmin de iyi tarafları mutlaka vardır. Ancak insanlar tarafından fazla rağbet görmemesinden ve tarihe gömülmesinden de anlaşılacağı üzere; komünizmin kötü yanları iyi yanlarından fazladır ve dolayısıyla halka iyilik getirmeye muktedir olamamış, bilakis halka zarar vermeye başlamıştır. Kitaba dönecek olur ve genel bir değerlendirme yapacak olursak; Cengiz Aytmatov gibi usta bir kalemin eseri olması edebi yönünün ne kadar zengin olduğunu anlamaya yetecek ve okumaya değer bir kitap olduğunu gösterecektir.

Çok yoğun bir dram içeren bu ağır hikaye, Aytmatov'un müthiş anlatımıyla birleşince çok daha etkileyici bir hal alıyor. Bir insanın başına gelebilecek en kötü olaylara maruz kalan bir kadının metaneti ve dirayetini hayretler içerisinde kalarak okuyacaksınız.

Peygamber Efendimiz(sav)'in hayatını çok güzel bir üslupla anlatan mükemmel bir eser.Kazandığı siret ödülüyle alanında ne kadar başarılı bir eser olduğunu kanıtlamış zaten.Olayları başka kitaplarda karşılaştığımız gibi akademik bir dille anlatmak yerine sade bir anlatımı tercih etmesi kitabı daha anlaşılır kılmış şüphesiz. Hani bir söz vardır ya;okurken sanki olayları yaşıyorsunuz diye, bu kitapta bunu gerçekten görebilirsiniz.
Ve yazarın bu kadar küçük bir hacme bu kadar bilgiyi nasıl sığdırdığına şaşacaksınız.
Benim dikkatimi çeken bir diğer konu da,Peygamber Efendimiz(sav)'in akrabaları ve sahabileri arasındaki akrabalık ilişkilerinin ayrıntılı olarak belirtilmiş olması.Nitekim kitabın sonunda Efendimiz(sav)'in Hz.İbrahim'e kadar uzanan seceresi verilmiş.Fakat kitapta geçen diğer akrabaları ve adı geçen bazı sahabilerle arasındaki akrabalık ilişkisi daha geniş bir soyağacında verilmiş olsaydı kitabı daha da zengin kılardı bence.
Kısacası ben Ebubekir Siraceddin'in bu eserinden çok yararlandım.Allah(cc) kendisinden razı olsun...

Osmanlı'nın son birkaç yılı ve özellikle cumhuriyet dönemi boyunca batı kültürü etkisi altında kalmış insanımız, kendi kültürüne yabancılaşmasına rağmen batı kültürünü de benimseyememiş ve bu yabancı kültür Anadolu insanına birkaç beden dar gelmiştir.
Bugün televizyonlarda,gazetelerde ve daha yakınımızda, sokaklarda üzerinde bu emanet kültürle dolaşan garip insanların ibretlik vaziyetlerine şahit olmak mümkün.
Allah kimseyi doğru yoldan ayırmasın...
Kitapta, bahsettiğim kültürel yozlaşmayı yaşayan ve bu yozlaşmaya maruz kalmamak için evinden çıkmayan birbirinden farklı ve uzak insanların hikayeleri güzel bir finalde ustaca birleştirilmiş.
Rasim Özdenören'i hikaye veya üslup olarak tartışmak ne mümkün, o bir öykü ve deneme üstadı.Gül Yetiştiren Adam'ı ve Özdenören'in diğer tüm kitaplarını herkese tavsiye ederim.