E-Dergi

Okuduğum 4. Ishiguro kitabı oldu ve en durağan olanıydı, özellikle çocukluk anılarını içeren ilk bölümler son derece bunaltıcıydı, özel okulların özelliğini öğrendiğimizde kitap distopik bir hal almaya başlıyor ve bu bölümlerde merak duygusu kitaba akıcılık katıyor. Fakat bu bölümler bile kitabı kotarmaya yetmiyor kanımca. Belki de iki kere okumamız gereken kitaplardandır bu. İlk kez yazarı deneyeceklere yazarın daha iyi kitapları olduğu tavsiyesini naçizane verebilirim.

King'in bir başka yazar (King'in sıktığı noktalardan biri) başkarakterli kitabı daha. Korku Ağı'nda yazar karakterini vampirlerle, Kemik Torbası'nda hayaletlerle, Sadist'te ise manyak bir fanıyla mücadele ettiren King; bu kez yazarını takma mahlasıyla karşılaştırıyor. Kitabın Richard Bachman'a ithaf edilmesi bu noktada iyi ironi olmuş. Kitap çok iyi bir gerilimle başlıyor fakat kısa süre sonra polisiyeye dönüşüyor. Final King'in final ortalamalarının üstünde bu kez. Ben beğendim ama King'in ilk 5'ine kesinlikle giremez.

Ailesel meselelere eğilen son iki öykünün okuması ve anlaması biraz konsantrasyon istiyor, bu dikkati gösterirseniz üç öykünün üçünü de beğenirsiniz.

İsmi verilmeyen bir kentte, bir grup nihilist-devrimci gencin maceralarını anlatıyor. Fazla karakter, çok fazla isim kim-kimdi? karışıklığına yol açsa da sayfa sayısına rağmen akıcı da bir kitap.

Kitabın ilk yarısı örgüt evini, metinde sık kullanılan tanımlamayla 'hale yola koymak'la geçiyor.Buralar sıkıcı olabilir fakat bir aktivistin idealini, ilk olarak yakın çevresinde gerçekleştirme eylemi olarak da yorumlanabilir. Sonlara doğru hareket artıyor. Sonuç itibariyle iyi bir politik roman mı, çok değil, iyi bir aktivizm romanı mı, evet. Tavsiye ederim.