E-Dergi

çok uzun bi süredir agatha christie'nin hikayelerden oluşan kitabını okumamıştım genelde uzun soluklu, karakter analizlerinin derin olduğu romanlarını tercih ediyorum ama hem değişiklik olsun diye hemde kitabın ismi ve kapağının büyüsüne kapılarak aldım. içinde, noel kekinin gizemi, ikinci gong, şamar oğlanı, 24 karakuş, düş ve sası süsen olmak üzere 6 hikaye var. benim favorilerim; noel kekinin gizemi, şamar oğlanı ve düş

annelik duygusunu irdelemesi açısından özel bir kitap Londranın en zengin ailelerinden Argyle ailesi,tam 5 çocuk evlat edinip savaş sırasında da yardıma muhtaç birçok çocuğa kucak açarlar. özellikle de Bayan Argyle kendi çocuğu olmadığı için evlat edindiği çocuklarda bu duyguyu tadar, onlara aşırı düşkündür ve yetişkinlik dönemine adım attıklarında da onları yönlendirmekten geri durmaz.tabi bu kadar iyiliğin karşı tarafta sevgi ve minnet duygusu yaratmasını bekler, ama insan psikolojisi o kadar basit değil. Kitapta geçen bir cümleyle bunu özetlemek isterim:"kimse zorla minnet duyamaz,üstelik bu minnet duyma zorunluluğu kalbin kinle dolmasına yol açar." Agatha'nın diğer kitapları gibi Bayan Argyle'nin katilinin yabancı biri olma ihtimali çok çok düşüktür,o nedenle aile içi gerilimler yine var ama cinayetin üstünden iki yıl geçtiği için o kadar yüksek değil.bu kitabı farklı kılan başta konusu,karakterlerin içyüzü ve geçmişle yüzleşmeleridir.

bana biraz pucca'nın günlüğünün kısa bir taklidi gibi geldi. tabi öykü tadında olduğu için olaylar karakterler daha yüzeysel. günümüzdeki popülarite anlayışını espirili bir dille eleştirmesi, sosyal mesaj vermesi açısından beğendim keyifle okunabilecek akıcı bir kitap

okurken keşke bunun filmini de yapsalar dedim. değişik bir kurgusu var bunun yanında duygusal, düşündüren ve sürükleyici bir kitap. iki hayat anlatılmasına rağmen hiç karmaşık değil ve sorun işareti barındırmıyor. tavsiye ederim

sanırım bu kitabı beğenmeyen bir tek ben varım, halbuki ben de polisiye dedektif romanları severim ancak bu kitap bana fazlasıyla dehşet verici ve okuyucuyu şaşırtmaktan başka da bir amacı yokmuş gibi geldi, her 5,10 sayfada bir heyecanlı bir olay oluyor ama sonunda yazar tarafından özellikle yanıltılmış olmaktan hiç memnun olmadım hikaye birinci tekil şahıs tarafından anlatılmış olsa belki daha anlamlı olurdu.